Ulica Generała Ludomiła Rayskiego w Szczecinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica gen. Ludomiła Rayskiego
Centrum
Ilustracja
ul. Rayskiego, widok w kierunku pl. Zamenhofa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczecin

Poprzednie nazwy

Kronprinzenstraße, Polonii Zagranicznej

Przebieg
aleja Wyzwolenia
ulica Mazurska
plac Grunwaldzki
plac Zamenhofa
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica gen. Ludomiła Rayskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „ulica gen. Ludomiła Rayskiego”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „ulica gen. Ludomiła Rayskiego”
Ziemia53°26′00,0″N 14°32′58,0″E/53,433333 14,549444

Gen. Ludomiła Rayskiego (do 1945 Kronprinzenstraße, 1945–1947 Polonii Zagranicznej[1], 1947–1992 Karola Świerczewskiego[2]) – ulica położona w szczecińskiej dzielnicy Śródmieście, na osiedlu Centrum. Część gwiaździstego układu urbanistycznego Centrum.

Pod koniec XIX wieku w kamienicy przy ulicy Rayskiego 19 przez krótki czas mieszkał niemiecki pisarz Kurt Tucholsky[3].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica zaczyna się na skrzyżowaniu z aleją Wyzwolenia. Następnie krzyżuje się z ulicą Mazurską (skrzyżowanie w postaci ronda), dochodzi do pl.Grunwaldzkiego. Za pl. Grunwaldzkim ulica dociera do pl. Zamenhofa, gdzie kończy swój bieg.

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Kronprinzenstraße w 1900 r., narożnik z Kaiser-Wilhelm-Platz (po lewej kamienica restauracji Kaiserhallen)

W wyniku działań wojennych zniszczona została większość zabudowy ul. Rayskiego. Zwarta zabudowa kamieniczna z końca XIX wieku istnieje jedynie w końcowym odcinku ulicy, między pl. Grunwaldzkim a pl. Zamenhofa[4]. Ulica na pozostałym odcinku zabudowana jest współczesnymi budynkami mieszkalnymi pochodzącymi z lat 60. oraz 70. XX wieku. Dwa z nich, wieżowce wznoszące się na narożnikach z pl. Grunwaldzkim (projektu Tadeusza Ostrowskiego), otrzymały w 1965 roku tytuł „Mistera Szczecina”[5]. Przy ul. Rayskiego znajdują się dwie szczecińskie szkoły – szkoła podstawowa nr 54 im. Janusza Korczaka (przeniesiona z ul. Edmunda Bałuki i połączona z dawną SP 64) oraz Centrum Kształcenia Sportowego w Szczecinie (szkoła podstawowa, gimnazjum oraz liceum). Pod koniec 2014 roku zmieniono organizację ruchu; wprowadzono parkowanie równoległe oraz wyznaczono pas rowerowy. Utworzone zostało niewielkie rondo na skrzyżowaniu z ul. Mazurską[6].

Od 1945 r. przez pewien czas w kamienicy pod numerem 16 mieściła się siedziba przedsiębiorstwa Tramwaje i Autobusy Miasta Szczecina[7].

Przed budynkiem szkoły podstawowej nr 54 przy ul. Rayskiego 9 stoi pomnik Króla Maciusia.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazwa zmieniona Uchwałą Miejskiej Rady Narodowej Nr 112 z 9 grudnia 1947.
  2. Nazwa zmieniona Uchwałą Rady Miasta Nr XXVIII/367/92 z 3 sierpnia 1992.
  3. Tu mieszkał Kurt Tucholsky. Kim był? [online], wszczecinie.pl [dostęp 2020-10-17] (pol.).
  4. Encyklopedia Szczecina. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 580.
  5. Wykaz na forum sedina.pl.
  6. Zmiana organizacja ruchu na ul. Rayskiego i w al. Piłsudskiego w Szczecinie.
  7. Janusz Światowy: Komunikacja miejska w 1945 roku. swiatowy.org, 2002. [dostęp 2019-06-17].