Ulica Henryka Siemiradzkiego w Poznaniu
| Łazarz | |||||||||||||||||||||||||
 ul. Siemiradzkiego między ul. Chełmońskiego i Kossaka | |||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Poznania  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||||||||||||||||||
 52°23′59,7″N 16°53′54,0″E/52,399917 16,898342
| |||||||||||||||||||||||||
Ulica Henryka Siemiradzkiego – ulica na poznańskim Łazarzu, na obszarze jednostki pomocniczej Osiedle Św. Łazarz, prowadząca ze wschodu na zachód od ul. Matejki do ul. Ułańskiej. Jej kolejne przecznice to ul. Chełmońskiego i ul. Kossaka. Nazwa upamiętnia malarza Henryka Siemiradzkiego. Jeszcze w 1898 r. pusty obszar należał do dr. Heliodora Święcickiego i Bolesława Wicherkiewicza. Została wytyczona w 1903 r. na terenie tzw. (niem.) Johow-Gelände, terenów wytyczonych obok dzisiejszego Parku Wilsona pod luksusową zabudowę mieszkaniową, należących głównie do architekta Maxa Johowa, a skupionych wzdłuż ul. Matejki. Do 1919 r. ulica nosiła nazwę niem. Linnèstrasse (ul. Lineusza).
Przed I wojną światową wzniesiono zaledwie dwie narożne kamienice przy ul. Matejki, oraz po jednej na rogu ul. Chełmońskiego (dom należący do budowniczego Franciszka Rotnickiego z 1902 r.) i Kossaka. Większa część pozostałej zabudowy pochodzi z lat 30. XX w., budynki nr 6–7 i 9 z lat okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej. W domu pod nr. 7 (dawniej nr 8), należącym do Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego, do 1939 r. mieszkał ks. Gustaw Manitius.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Księga adresowa miasta stołecznego Poznania 1935, Poznań, Wydaw. Księgi Adresowej, 1935 (reprint: Poznań, Wydaw. Miejskie, 2001, ISBN 83-87847-64-X)
- Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918–1939, Józef Skoracki (ilustr.), Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1985, ISBN 83-210-0413-X, OCLC 69370432.
- Jan Skuratowicz, Architektura Poznania 1890–1918, Poznań: Wydaw. Naukowe UAM, 1991, ISBN 83-232-0313-X, OCLC 69298144.
- Jolanta Goszczyńska, Inwestorzy i mieszkańcy tzw. Johow-Gelände, "Kronika Miasta Poznania", ISSN 0137-3552, 1998, nr 3 (Święty Łazarz)
- Jakub Skutecki, Poznań na widokówkach z lat 1893–1918. Ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu, Poznań, UAM, 2000, ISBN 83-903870-9-3
- Poznań. Przewodnik po zabytkach i historii, red. meryt. i oprac. tekstów Janusz Pazder, Poznań, Wydaw. Miejskie, 2003, ISBN 83-87847-92-5
- Poznań. Spis zabytków architektury, oprac. Jolanta Bielawska-Pałczyńska, Poznań, Urząd Miasta Poznania, 2004, ISBN 83-89525-07-0
- Jerzy Domasłowski, Kościół Ewangelicko-Augsburski w Poznaniu i w Zachodniej Wielkopolsce w latach 1919-2005, Poznań: Parafia Ewangelicko-Augsburska w Poznaniu, 2005, ISBN 83-922889-0-4, OCLC 69480325.