Ulica Jadowska w Warszawie
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||||||||||
| Szmulowizna | |||||||||||||
 Ulica Jadowska przy Łomżyńskiej | |||||||||||||
| Państwo |  Polska
| ||||||||||||
| Miejscowość | Warszawa | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy   ulica Jadowska | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  ulica Jadowska | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  ulica Jadowska | |||||||||||||
 52°15′42,4″N 21°03′25,9″E/52,261778 21,057194
| |||||||||||||
Ulica Jadowska w Warszawie – jedna z ulic osiedla Szmulowizna, biegnąca od ul. Łomżyńskiej do ul. Wołomińskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica Jadowska została wytyczona latach 1928-30, w ostatnim etapie parcelacji Szmulowizny, przyłączonej do Warszawy w roku 1889. Po jej obu stronach wytyczono osiem parcel, zabudowanych wkrótce skromnymi trzypiętrowymi kamienicami; równocześnie wystawiono nowoczesne latarnie gazowe o konstrukcji z lat dwudziestych XX wieku. W okresie okupacji zniszczeniu uległa zabudowa parzystej strony ulicy; ocalały dwa zespoły bliźniaczych kamienic pod nr. 5/5A i 7, oraz pięć latarni gazowych, przerobionych w latach dziewięćdziesiątych na elektryczne.
Przy ulicy Jadowskiej 2 znajduje się Warszawskie Muzeum Chleba.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 5. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1999, s. 32. ISBN 83909794-6-2.