Ulica Kowelska w Warszawie
| Nowa Praga | |||||||||||||
 Ulica Kowelska przy ul. Strzeleckiej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°15′44,1″N 21°02′26,1″E/52,262245 21,040596
| |||||||||||||
Ulica Kowelska – ulica w dzielnicy Praga-Północ w Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ulica została przeprowadzona w 1861 jako jedna z ulic Nowej Pragi[1]. Pierwotnie nosiła nazwę Wspólna i do ok. 1875 była rozparcelowana wyłącznie po stronie nieparzystej (zachodniej)[1]. Przejęcie w 1875 przez Zarząd Warszawskiego Okręgu Wojskowego terenów po zachodniej stronie dzisiejszej ul. 11 Listopada spowodowało ekspansję zabudowy w kierunku wschodnim i parcelację terenu także po parzystej stronie ulicy[1].
W 1891 ulica wraz z całą Nową Pragą została przyłączona do Warszawy, w związku z czym zmieniono jej nazwę na Kowelska, gdyż w śródmieściu istniała już ulica Wspólna[1]. Nazwa pochodzi od miasta Kowel[2].
W 1924 większość terenu między ulicami Kowelską i Środkową, na którym wcześniej znajdowały się składy drewna spółki „Endelman i Papierny”[3], przejął magistrat z przeznaczeniem na budowę szkoły[4]. Do wzniesionego w latach 1934−1935 nowoczesnego budynku przeniesiono z czynszowych kamienic[3] szkoły powszechne nr 48, 89 i 136[5][6].
W latach 30. planowano przedłużenie ulicy w kierunku północnym, ale ten projekt nie został zrealizowany[7].
W czasie II wojny światowej ulica uniknęła poważniejszych zniszczeń[7]. W 1945 roku w kamienicy nr 4 mieściła się pierwsza siedziba Biura Odbudowy Stolicy[8].
Po 1945 zlikwidowano istniejącą przy ulicy drewnianą zabudowę[7].
W kulturze[edytuj | edytuj kod]
Wzniesiona w latach 1911−1912 kamienica Marii Kossakowskiej (nr 6) „zagrała” filmową kamienicę przy ul. Złotej 25 w drugiej części serialu Dom[9][10].
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 259. ISBN 83-88372-04-4.
- ↑ Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 56. ISBN 83-906889-2-1.
- ↑ a b Michał Pilich: Ulice Nowej Pragi. Warszawa: Veda, 2003, s. 137. ISBN 978-83-61932-08-6.
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta. Tom III Praga. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004, s. 157. ISBN 978-83-61932-03-1.
- ↑ Historia szkoły. [w:] LXXVI Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie [on-line]. [dostęp 2022-01-09].
- ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 124. ISBN 978-83-61253-51-8.
- ↑ a b c Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 260. ISBN 83-88372-04-4.
- ↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 120. ISBN 978-83-280-3725-0.
- ↑ Jerzy S. Majewski: Spacerownik. Warszawa w filmie. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2016, s. 318. ISBN 978-83-268-2388-6.
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna–Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 263. ISBN 83-88372-04-4.