Ulica Królewska w Warszawie
 Warszawa
| |
| ulica | |
| Królewska | |
| Śródmieście Północne | |
| Długość: | 1,1 km |
 Ul. Królewska, widok w kierunku zachodnim | |
Położenie na mapie Warszawy   ulica Królewska | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  ulica Królewska | |
Położenie na mapie Polski  ulica Królewska | |
 52°14′20,4″N 21°00′33,3″E/52,239000 21,009250
| |
Ulica Królewska – jedna z ulic warszawskiego Śródmieścia.
Spis treści
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z Krakowskim Przedmieściem i biegnie na zachód, mijając Pasaż Wacława Niżyńskiego, by dalej kreślić południową pierzeję pl. marsz. Józefa Piłsudskiego. Następnie krzyżuje się z ulicami: Mazowiecką, bpa Juliana Burschego i Marszałkowską, a kończy swój bieg na Granicznej, gdzie rozwidla się na ulice Grzybowską i Twardą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica Królewska powstała w okresie kluczowego rozwoju staromiejskiej części Warszawy, a więc najpewniej w okresie XVI-XVII wieku. Od samego początku łączyła Trakt Królewski z Grzybowem. Została uregulowana ok. 1725 w związku z realizacją Osi Saskiej, z czym związana jest nazwa ulicy[1].
Przed 1730 przy ulicy wybudowano pałac Franciszka Bielińskiego (pałac Bielińskich), zaprojektowany przez Józefa Fontanę[2].
W XVIII w. na rogu Marszałkowskiej i Królewskiej znajdowała się otwarta w 1784 Operalnia, pierwszy w Polsce teatr zawodowy. W 1816 na tyłach ulic Królewskiej i Marszałkowskiej powstało targowisko przeniesione z Pociejowa (później w tym miejscu stanęła kamienica Hersego). W 1820 teren na nowo został zadrzewiony i otrzymał nazwę placu Zielonego.
W 1895 zburzono Pałac Bielińskich, w miejscu którego wzniesiono trzy czteropiętrowe kamienice[3].
26 marca 1908 ulicą Królewską pojechał pierwszy w stolicy elektryczny wóz tramwajowy, jednak nadal można zauważyć na ulicy tory wystające przez rozjechany asfalt. Pierwszy autobus pojawił się tutaj w 1957 był to autobus 106.
W okresie międzywojennym pod nr 14 znajdował się gmach Giełdy Państwowej.
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- biurowiec Ministerstwa Obrony Narodowej zaprojektowany przez Bohdana Pniewskiego z 1950 (nr 1/7)[4]
- Hotel Sofitel Victoria Warszawa (nr 11)
- Zachęta Narodowa Galeria Sztuki
- Ministerstwo Cyfryzacji (nr 27)
- XI Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja
- Grób Nieznanego Żołnierza
- Ogród Saski
- Biurowiec Centrum Królewska, siedziba m.in. Ambasady Danii (ul. Marszałkowska 142)
- Biurowiec Saski Crescent Center wraz z biurem radcy handlowego/wydziałem handlowym ambasady Austrii (nr 16)
- Biurowiec KróLEWska wraz z przedstawicielstwem Chińskiej Rady Promocji Handlu Zagranicznego (nr 18)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 159. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 8. Plac Krasińskich–Kwiatowa. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2002, s. 74–75. ISBN 83-88372-20-3.
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 8. Plac Krasińskich–Kwiatowa. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2002, s. 85. ISBN 83-88372-20-3.
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1945–1965. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2003, s. 165. ISBN 83-908950-6-4.
