Ulica Nowoursynowska w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Nowoursynowska w Warszawie
Służew, Stary Służew, Ursynów-Centrum, Natolin
Ilustracja
Ulica Nowoursynowska
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

3,9 km

Przebieg
ul. Wałbrzyska,
→ ul. Noskowskiego,
← ul. Dominikańska
→ ul. Elsnera
← ul. Łukowa
Potok Służewiecki
światła ul. Dolina Służewiecka
→ ul. Fort Służew
← ul. Fosa
← ul. Arkadowa
ul. Arbuzowa
światła ← Lokalne dojazdy do SGGW
światła ul. Ciszewskiego
Przerwa w przebiegu (ulice Kiedacza i Nugat)
ul. Nugat, →
← ul. Bajaderki
ul. Kokosowa
← Panoramiczna,
→ ul. Wesoła
← ul. Arachidowa
← ul. Imbirowa
← ul. Branickiego,
ul. Płaskowickiej

→ ul. Pachnąca

→ ul. Bronisława Pietraszewicza "Lota"
ul. Belgradzka
ul. Rosoła/← ul. Relaksowa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Nowoursynowska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Nowoursynowska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Nowoursynowska w Warszawie”
Ziemia52°09′16,9″N 21°03′21,4″E/52,154694 21,055944

Ulica Nowoursynowska – ulica w dzielnicach Mokotów i Ursynów w Warszawie, biegnąca z przerwami od skrzyżowania z ul. Wałbrzyską i Dominikańską/Noskowskiego do skrzyżowania z ul. J. Rosoła/ul. Relaksową na południu. W latach 1960–2020 prowadziła dalej, aż do południowej granicy Lasu Kabackiego (częściowo jako droga leśna). W 2020 roku rada miasta zmieniła nazwę ostatniego, południowego odcinka ulicy na Trakt Leśny[1].

Ulica stanowi pozostałość dawnego szlaku handlowego – biegła tędy droga z Warszawy przez Służew w kierunku przeprawy na rzece Jeziorce na terenie dzisiejszego Konstancina-Jeziorny i dalej w kierunku Czerska. Szlak ten był częścią średniowiecznego szlaku z Francji na Ruś Kijowską[2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Ulica Nowoursynowska charakteryzuje się pełną zmiennością jakości nawierzchni. Na krótkim odcinku Wałbrzyska – Dolina Służewiecka jezdnia ma przekrój 1×4 z nawierzchnią w przeciętnym stanie z uwagi na budowę w późnych latach 80. XX wieku. Na jej następnym odcinku Dolina Służewiecka – Chłapowskiego, jezdnia zmienia przekrój na 1×2, a asfalt był tam rozkładany bezpośrednio na bruk. Fragment Chłapowskiego – Ciszewskiego/Kiedacza ma przekrój 2x2 i jest bardzo wysokiej jakości z uwagi na niedawną przebudowę (lata 20072008). Odcinek Nugat – Płaskowickiej ma przekrój 1×1,5 (jedna jezdnia o szerokości 4 m bez pasów), a miejscami przy skrzyżowaniach 1×2. Fragment Płaskowickiej – Rosoła jest wykonany z kocich łbów włożonych w utwardzony piach tak, że pojedyncze kostki nie dotykają siebie nawzajem. Jezdnia utrzymuje przekrój 1×1,5, ale nie poszerza się przy skrzyżowaniach.

Nazwa ulicy pochodzi połączenia Służewa z Ursynowem, a dokładniej jego najnowszą (wtedy) częścią.

W 1948 roku[3] ulicą pojechał pierwszy na tym terenie[4] autobus miejski linii nr 104, łączącej Dworzec Południowy z Wolicą[5].

Przy ulicy, w jej południowej części, rośnie dąb Mieszko I, najstarszy w województwie mazowieckim[6].

Niedaleko skrzyżowania z ul. Dolina Służewiecka znajduje się figura św. Jana Nepomucena, kopia rzeźby ustawionej tam w 1864 na pamiątkę współpracy Służewa z Rządem Narodowym w czasie powstania styczniowego[7].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr XXXI/963/2020 z 18-06-2020 w sprawie zmiany nazwy obiektu miejskiego w Dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy
  2. Okolice Konstancina - portal historyczny, Najstarszy krzyż w Kabatach
  3. 104 linia autobusowa zwykła. trasbus.pl. [dostęp 2023-10-21].
  4. Maciej Mazur: Czterdziestolatek. Historie z Ursynowa. Warszawa: Wydawnictwo Myśliński, 2017, s. 138. ISBN 978-83-934764-8-0.
  5. Jacek Krawczyk: Ursynów wczoraj i dziś. Warszawa: Wydawnictwo Pagina, 2001, s. 101. ISBN 83-86351-37-3.
  6. Przyroda województwa mazowieckiego. [w:] Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie [on-line]. warszawa.rdos.gov.pl, Warszawa. s. 10. [dostęp 2017-04-28].
  7. Jarosław Trybuś: Przewodnik po warszawskich blokowiskach. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, s. 168. ISBN 978-83-60142-31-8.