Ulica Poznańska w Warszawie
| Śródmieście Południowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica Poznańska przy Hożej, widok w kierunku północnym | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość |
722 m | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 52°13′32,5″N 21°00′41,6″E/52,225694 21,011556
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Poznańska – ulica w śródmieściu Warszawy.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ulica stanowi południowy odcinek ulicy Wielkiej, przedłużonej ok. 1870 do ulicy Nowogrodzkiej[1]. Biegnie od ul. Pięknej do Al. Jerozolimskich[2]. Nazwę nadano w 1922[1].
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Biurowiec Koszykowa 54 (nr 2/4)
- Zespół Szkół Gastronomicznych im. prof. Eugeniusza Pijanowskiego (nr 6/8)
- Kamienica Glassów z 1892, przebudowana w 1920[3]; od 1924 do 1941 mieściło się w niej poselstwo, ambasada i następnie przedstawicielstwo ZSRR[4][5]; w czasie powstania warszawskiego, od 4 września 1944 budynek wykorzystywała Stacja Nadawcza Armii Krajowej „Błyskawica” (nr 15).
- Kamienica z 1879 roku (nr 21)
- Gmach Urzędu Telekomunikacyjnego i Telegraficznego (ul. Nowogrodzka 45)
- Kamienica Zyberta z 1904[3], w latach 1945–1958 w mieszkaniu nr 5 mieszkał poeta Miron Białoszewski[6] (nr 37)
- Hotel Polonia Palace
- Kamienica Wilhelma Rakmana
- Kamienica z 1913 (nr 38)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 689. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 688. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b c Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31 stycznia 2021 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 49. [dostęp 2021-02-17].
- ↑ Polska Akcyjna Spółka Telefoniczna: Spis abonentów warszawskiej sieci telefonów Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej 1938 - 1939, str. 58. 1938. [dostęp 2009-12-11]. (pol.).
- ↑ dawna ambasada ZSRR - zdjęcia. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2009-12-11]. (pol.).
- ↑ Piotr Wierzbicki. Wielka przyszłość Poznańskiej. „Skarpa Warszawska”, s. 13, styczeń 2021.