Ulica Tyniecka w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Tyniecka
Dębniki
Ilustracja
Widok od Rynku Dębnickiego na zachód.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Długość

8,3 km

Przebieg
ul. A. Madalińskiego
0 Rynek Dębnicki, ul. A. Madalińskiego
251 ul. Skwerowa
355 ul. Szwedzka
376
514 ul. Czechosłowacka
578 ulica bez nazwy
791 ulica bez nazwy
811 ul. Czarodziejska
944 ulica bez nazwy
1200 deptak prowadzący do klasztoru Salezjanów
1230 deptak prowadzący do klasztoru Salezjanów
1520 most Zwierzyniecki
1800 deptak bez nazwy
1880 deptak bez nazwy
1920 ul. Praska
2790 ulica i deptak bez nazwy
3070 ul. Norymberska
3100 ul. Sodowa
3170 ul. Skalica
3310 ul. Wzgórze
3630 ul. Ćwikłowa
3790 ul. Jemiołowa
3820 ul. Widłakowa
3910 ul. Rodzinna
5980 ul. Winnicka
6060 ul. Falista
6370 ul. Krzewowa
6440 ul. Z. Jachimeckiego
6480 ul. Dąbrowa
6850 ul. Kolna
7020 ul. Kostrzecka
8270 łącznica węzła Kraków Tyniec
ul. B. Śmiałego
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, po lewej znajduje się punkt z opisem „ulica Tyniecka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Tyniecka”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Tyniecka”
Ziemia50°02′04,2″N 19°52′54,6″E/50,034487 19,881833

Ulica Tyniecka – ulica w Krakowie w dzienicy VIII, biegnąca od Rynku Dębnickiego wzdłuż prawego brzegu Wisły w kierunku Tyńca, aż do węzła Kraków Tyniec południowej obwodnicy Krakowa w ciągu autostrady A4.

Droga, o rodowodzie średniowiecznym jako trakt do Tyńca, pojawia się na planach miasta pod koniec XIX wieku. Swoją obecną nazwę otrzymała oficjalnie w 1912[1][2], choć na planach z tego okresu pojawia się również nazwa ulica Nadwiślańska[3].

W latach 30. i 40. XX wieku na początkowym odcinku ulicy powstało Osiedle Legionowe. W czasie okupacji niemieckiej, pod numerem 7 mieszkał muzeolog i taternik, Stefan Komornicki, zastrzelony tutaj 17 kwietnia 1942 podczas napadu rabunkowego[4].

Ulica obecnie jest niespójna; składa się z trzech odcinków położonych w różnych częściach Dębnik i częściowo połączonych nieprzejezdnymi deptakami.

Obiekty zabytkowe[edytuj | edytuj kod]

Do rejestru zabytków wpisane są następujące obiekty przy ul. Tynieckiej[5]:

  • kamienica z 1906 na rogu Rynku Dębnickiego 6 i ul. Tynieckiej 2, nr rej.: A-968 z 8.12.1993,
  • willa "Pod Minerwą", ul. Tyniecka 7, z XVIII wieku, przebudowany pod koniec XIX wieku oraz w latach 1919–1921, nr rej.: A-881 z 18.04.1991,
  • zespół pałacowy Lasockich z 1880 – pałac z oficyną i parkiem, ul. Tyniecka 18, nr rej.: A-603 z 30.05.1979,
  • dawna rogatka miejska "Na Dębnikach" z 1919–1920, ul. Tyniecka 46, nr rej.: A-1323/M z 5.02.2013,
  • dwór z przełomu XIX i XX wieku z ogrodem, ul. Tyniecka 152, XIX/XX, nr rej.: A-1013 z 22.01.1996,
  • szaniec FS-29 z lat 1854–1857, ul. Tyniecka (skałki Twardowskiego), nr rej.: A-831 z 27.02.1990.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Repozytorim Cyfrowe Instytutów Naukowych, 1995. [dostęp 2015-07-18]. (pol.).
  2. Najnowszy plan stołecznego królewskiego miasta Krakowa. 1916. [dostęp 2015-07-18]. (pol.).
  3. Plan miasta Krakowa. 1914. [dostęp 2015-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-02)]. (pol.).
  4. Ryszard Wryk, Straty osobowe Akademickiego Związku Sportowego w latach II wojny światowej 1939–1945, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 1991, s. 57, ISBN 83-232-0356-3
  5. Zestawienie zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2013. [dostęp 2015-07-18]. (pol.).