Ulica Wiatraczna w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Wiatraczna w Warszawie
Grochów
Ilustracja
Ulica Wiatraczna przy ulicy Zakole
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
0 m ul. Grochowska
89 m ul. Zakole
191 m ul. Kobielska
272 m ul. Prochowa
357 m ul. Michała Paca
448 m ul. Nizinna
światła 526 m ul. Józefa Dwernickiego/ ul. Szaserów
801 m ul. Wojciecha Chrzanowskiego
1 049 m ul. Makowska
Zajezdnia PKP
1 226 m ul. Kozia Górka
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wiatraczna w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Wiatraczna w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wiatraczna w Warszawie”
Ziemia52°15′09,6″N 21°05′05,8″E/52,252667 21,084944

Ulica Wiatraczna – ulica w warszawskiej dzielnicy Praga-Południe.

Od jej nazwy pochodzi nazwa ronda Wiatraczna.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica rozpoczyna się na skrzyżowaniu z ulicą Grochowską, a następnie kieruje się w kierunku północnym, kolejno przecinając ulice: Zakole, Kobielską, Prochową, Michała Paca, Nizinną, Szaserów i Wojciecha Chrzanowskiego oraz Józefa Dwernickiego. Następnie dochodzi do linii kolejowej Warszawa Wschodnia-Mińsk Mazowiecki, gdzie znajduje się szlaban i dalej droga przeznaczona jest już tylko do ruchu pieszego. Dalszy ciąg ulicy przechodzi przez teren głównej stacji technicznej kolei polskich Grochów - i, mimo widocznych informacji o zakazie wstępu, jest to najszybsza droga dla mieszkańców, z Grochowa. Po przejściu przez tereny kolejowe (dawne dobra Emilianów), dalej ulica przecina ogródki działkowe (w większości opuszczone) i kończy swój bieg przy elektrowni kolejowej w okolicach ulicy Gwarków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX wieku podczas parcelacji okolicznych gruntów w miejscu obecnej ulicy wytyczono drogę prowadzącą z ulicy Grochowskiej do działki oznaczonej hipotecznie jako Dobra Grochów nr 26 – Wiatrak[1].

Pod koniec XIX wieku na rogu Wiatracznej i Grochowskiej wzniesiono zachowane do dzisiaj budynki piekarni Teodora Reicherta[2].

W 1916 ten teren, wraz z całym Grochowem, został przyłączony do Warszawy. Ulica powstała w 1919 jako mało znacząca droga łącząca ulice Kobielską z Józefa Dwernickiego. W latach 30. XX wieku połączyła Grochowską z Dwernickiego. 14 września 1957 na ulicę Wiatraczną wyjechał pierwszy miejski autobus o oznaczeniu 127. W latach 60. XX wieku ulicę przedłużono w kierunku północnym do ul. Chrzanowskiego.

W przyszłości ul. Wiatraczna ma stać się częścią obwodnicy śródmiejskiej, biegnącej w śladzie ulicy Wiatracznej poprzez tory kolejowe, a następnie poszerzoną ul. Zabraniecką oraz jej przedłużeniem do ronda Żaba. Inną planowaną inwestycją w sąsiedztwie jest budowa przystanku kolejowego Warszawa Wiatraczna[3].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta. Tom III – Praga. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004, s. 314. ISBN 978-83-61932-03-1.
  2. Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 66. ISBN 978-83-931723-5-1.
  3. Przetarg PLK, by poprawić podróże na linii Warszawa – Otwock. warszawa-lublin.pl, 2020-04-15. [dostęp 2020-04-17].