Ulica Wojciecha Oczki w Warszawie
| Ochota, Filtry | |||||||||||||||||||
 Widok na ul. Oczki w kierunku wschodnim | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość |
470 m | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°13′27,4″N 21°00′02,8″E/52,224278 21,000778
| |||||||||||||||||||
Ulica Wojciecha Oczki – ulica w warszawskiej dzielnicy Ochota, biegnąca od ul. Chałubińskiego do ul. Lindleya.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica została wytyczona 1865 jako przedłużenie na zachód ulicy Wspólnej[1]. Obecna nazwa została nadana w 1921[2].
Pierwsza zabudowę stanowiły zlokalizowane w rejonie ulic: Wspólnej, Koszykowej i Chałubińskiego drewniane zabudowania rosyjskich koszar artylerii, później zastąpione obiektami murowanymi[1]. W latach 1897–1901 po północnej stronie ulicy, na terenie dawnego folwarku świętokrzyskiego, wybudowano kompleks Szpitala Dzieciątka Jezus[3]. W pawilonie przy ulicy umieszczono szpitalną elektrownię, kuchnię, pralnię oraz magazyny żywności[4]. W latach 1900–1902 na rogu ulic Oczki i obecnej Lindeya (wtedy ul. Żelaznej) wzniesiono dla potrzeb szpitala cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy[5].
W latach 1899–1901 u zbiegu z ul. Chałubińskiego wybudowano gmach Collegium Anatomicum według projektu Antoniego Jabłońskiego-Jasieńczyka[6]. Budynek otrzymał neobarokowy kostium i obfity wystrój rzeźbiarski[7].
Pomiędzy 1921 a 1925 Tadeusz Zieliński rozbudował w stylu neoklasycystycznym pawilon rosyjskich koszar kawalerii z przeznaczeniem na Gmach Medycyny Sądowej (nr 1)[8]. W latach 1937–1938 pod nr 5 wybudowano gmach Ambulatorium, późniejszy Dom Medyka, zaprojektowany przez Stanisława Odyńca-Dobrowolskiego, będący przykładem skrajnego funkcjonalizmu[9].
W latach 1930–1932 na południowym narożniku ulic Oczki i Chałubińskiego wzniesiono funkcjonalistyczny gmach Dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza[7].
Zabudowa ulicy ucierpiała w trakcie radzieckich nalotów w 1942 i 1943[7]. Po upadku powstania warszawskiego Niemcy wysadzili narożny segment Collegium Anatomicum, szpitalny pawilon kotłowni i maszynowni oraz podpalili Gmach Medycyny Sądowej[7].
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Collegium Anatomicum Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- Gmach Medycyny Sądowej
- Służba Kontrywiadu Wojskowego
- Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 68. ISBN 978-83-88372-42-1.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 242. ISBN 83-86619-97X.
- ↑ Zofia Podgórska-Klawe: Szpitale warszawskie 1388–1945. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 219.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 562. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Paweł Przeciszewski: Warszawa. Prawosławie i rosyjskie dziedzictwo. Warszawa: Agencja Wydawnicza Egros, 2011, s. 115. ISBN 978-83-89986-73-3.
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 141. ISBN 83-908950-8-0.
- ↑ a b c d Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 69. ISBN 978-83-88372-42-1.
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 70. ISBN 978-83-88372-42-1.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 188.