Przejdź do zawartości

Ulica Zielona w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Zielona
Centrum, Stare Polesie
Ilustracja
Kamienica na rogu Zielonej i Spacerowej (obecnie al. Kościuszki) w 1896 roku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Długość

ok. 1,9 km

Przebieg
światła 0 m ul. Piotrkowska,
ul. prez. Gabriela Narutowicza
światła 190 m ul. Zachodnia,
al. Tadeusza Kościuszki
światła 310 m ul. Wólczańska
światła 500 m ul. Gdańska
610 m ul. Mała
660 m pl. Norberta Barlickiego
światła 710 m ul. Stefana Żeromskiego
830 m ul. Lipowa
950 m ul. kpt. Stefana Pogonowskiego
1080 m ul. 28 Pułku Strzelców Kaniowskich
światła 1230 m ul. gen. Lucjana Żeligowskiego
1510 m ul. płk. dr. Stanisława Więckowskiego
1680 m al. 1 Maja
światła 1840 m ul. Legionów
światła 1940 m ul. Legionów,
ul. Marcina Kasprzaka
Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Zielona”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Zielona”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Zielona”
Ziemia51°46′09,5″N 19°26′32,0″E/51,769306 19,442222

Ulica Zielona w Łodziłódzka ulica mająca niespełna 2 kilometry długości, biegnie od ul. Piotrkowskiej do ul. Legionów.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1821 roku Rajmund Rembieliński – Prezes Komisji Województwa Mazowieckiego – rozpoczął działania zmierzające do regulacji (utworzenia) osady fabrycznej. Nowa osada, nazwana Nowym Miastem, powstała w latach 1821–1823 i znajdowała się na południe od „starej” wiejskiej Łodzi, czyli gruntów Starego Miasta[1]. W 1823 roku podjęto decyzję o powiększeniu obszaru przeznaczonego pod zakłady rękodzielnicze[2]. W związku z tym w latach 1824–1828 na południe od Nowego Miasta (na terenach miejskich oraz rządowych) utworzono kolejną osadę przemysłową, przeznaczoną pod osiedlenie przede wszystkim tkaczy lnu i bawełny, którą nazwano Łódka. Wraz z parcelacją gruntów i regulacją ulicy Piotrkowskiej wyznaczono siedem jej przecznic. Jedną z wówczas wyznaczonych została ulica Zielona, choć jej pierwsza nazwa to ulica Dzielna (nazwy przecznic były jednakowe po wschodniej i zachodniej stronie ulicy Piotrkowskiej)[3].

Po 1864 roku ulica nazwana została Zieloną. W 1934 roku nazwę zmieniono na Legionów. W czasie II wojny światowej zmieniono nazwę ulicy na Schlageterstrasse[4][5], a po wojnie powrócono do nazwy ulica Zielona.

Ulica zaznaczona jest na planie Oskara Flatta.

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Na całej długości ulicy znajdują się tory tramwajowe. Ulica na odcinku od ul. 28 Pułku Strzelców Kaniowskich do ul. Legionów posiada dwie jezdnie.

Ważniejsze obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rynkowska 1970 ↓, s. 6.
  2. Janik i in. 2012 ↓, s. 39.
  3. Rynkowska 1970 ↓, s. 7.
  4. Zielona. [w:] Baza: Ulice Łodzi [on-line]. wimbp.lodz.pl. [dostęp 2014-06-03].
  5. Łódzkie ulice (Internet Archive). [dostęp 2012-03-24]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]