Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 1 im. Norberta Barlickiego w Łodzi
 nr rej. A/106 z 20.01.1971[1]
| |
 Widok szpitala, 2011 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. dr. Stefana Kopcińskiego 22 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1928 |
| Ukończenie budowy |
1930 |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′26,0″N 19°28′58,9″E/51,773889 19,483028
| |
| Strona internetowa | |
Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 1 im. Norberta Barlickiego (dawniej Szpital Kasy Chorych m. Lodzi im. Prezydenta I. Mościckiego) – szpital znajdujący się w Łodzi przy ul. dr. Stefana Kopcińskiego 22. Wybudowany został w latach 1928–1930.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W wyniku potrzeby ustanowienia systemu opieki zdrowotnej, kluczowym było powołanie Kas Chorych, które miały umożliwić upowszechnienie dostępu do służby zdrowia[2]. W związku z powyższym Łódzka Kasa Chorych podjęła się realizacji nowego, wielowydziałowego szpitala. Projekt budynku wykonał architekt Wiesław Lisowski. Budowę rozpoczęto w 1928 roku, z inicjatywy Wincentego Tomaszewicza, późniejszego dyrektora szpitala[3]. Otwarcia obiektu swojego imienia dokonał 25 kwietnia 1930 roku prezydent RP Ignacy Mościcki, a w uroczystości uczestniczył m.in. także ówczesny minister zdrowia[3]. Początkowo obiekt mieścił 450 łóżek, następnie 635, a po rozbudowie o skrzydło południowe – 835[2]. W latach 1934–1939 szpital im. I. Mościckiego stanowił największy obiekt spośród 19 Szpitali Ubezpieczalni Społecznej w Polsce. Przed wybuchem II wojny światowej obiekt dostosowano do warunków wojennych i potrzeb rannych. Liczba łóżek wzrosła do 1800. 8 września 1939 szpital został przejęty przez Wehrmacht oraz SS, a 1 kwietnia 1940 roku nadzór nad szpitalem przejęła niemiecka Krankenkasse[4] i został przemianowany na Szpital im. Augusta Biera (August Bier-Krankenhaus)[5]. W trakcie okupacji pracował w nim wyłącznie personel narodowości niemieckiej, który udzielał opieki głównie Niemcom. 19 stycznia 1945 szpital przejęły władze radzieckie, a 27 sierpnia 1945 roku oficjalnie powołano pierwsze wydziały medyczne: Lekarski, Stomatologiczny i Farmaceutyczny. 1 stycznia 1955 roku rozpoczął funkcjonowanie jako Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 Akademii Medycznej w Łodzi, stanowiąc bazę naukową i dydaktyczną uczelni[4]. Szpital ma 7 oddziałów: wewnętrzny, chirurgiczny, położniczy, ginekologiczny, laryngologiczny, neurologiczny i okulistyczny[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Budynek szpitala to czterokondygnacyjna budowla, mająca osiową kompozycję. Wybudowano go na planie litery U. Ma wydłużoną fasadę wzdłuż ul. Kopcińskiego, a dwa skrzydła biegną w głąb dziedzińca. W 1938 roku przy skrzyżowaniu ul. Kopcińskiego i Narutowicza (ul. Narutowicza 96) wybudowano narożny Dom dla Lekarzy (tzw. dom Fajna) w stylu modernistycznym. Autorem projektu budynku był Henryk Goldberg. Obiekt z czasem dołączono do kompleksu szpitalnego[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023, s. 50 [dostęp 2021-04-04].
- ↑ a b c Strona główna - Topografie, topografie.pl, 29 sierpnia 2012 [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-29].
- ↑ a b c n, Historia Zakładu Anestezjologii | PTPAiIO Łódź [dostęp 2021-05-21] (pol.).
- ↑ a b c HISTORIA SZPITALA – Barlicki wczoraj [dostęp 2021-05-21].
- ↑ Monik@, Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 1 im. Norberta Barlickiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, baedeker łódzki, 16 czerwca 2017 [dostęp 2021-05-21].