Unryū (1943)
| |
| Historia | |
| Stocznia |
Stocznia Marynarki w Yokosuka |
|---|---|
| Położenie stępki |
1 sierpnia 1942 |
| Wodowanie |
24 września 1943 |
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
| |
| Wejście do służby |
6 sierpnia 1944 |
| Zatopiony |
19 grudnia 1944 |
| Los okrętu |
zatopiony przez USS „Redfish” (SS-395) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
20 400 t |
| Długość |
226,03 m |
| Szerokość |
22,00 m |
| Zanurzenie |
7,85 m |
| Napęd | |
| system turbin, 152 000 KM | |
| Prędkość |
34 węzły |
| Zasięg |
8000 mil morskich |
| Uzbrojenie | |
| 12 dział przeciwlotniczych 127 mm 51 (potem 89) działek przeciwlotniczych 25 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 65 samolotów | |
| Załoga |
1595 |
Unryū (jap. 雲龍) – lotniskowiec typu Unryū w służbie japońskiej marynarki wojennej.
Był pierwszym okrętem zmodyfikowanego typu Sōryū.
Użycie bojowe[edytuj | edytuj kod]
13 grudnia 1944 "Unryū" załadował na pokład 30 samobójczych bomb pilotowanych Yokosuka MXY7 Ohka. W swój pierwszy i jedyny rejs bojowy wypłynął 17 grudnia z Kure, kierując się w stronę Mindoro i Manili. Był eskortowany przez niszczyciele "Shigure", "Hinoki" i "Momi".
19 grudnia 1944 został storpedowany i zatopiony na Morzu Wschodniochińskim przez amerykański okręt podwodny USS "Redfish", który wystrzelił cztery torpedy. Jedna z nich trafiła "Unryū" o 16.35 w prawą burtę poniżej mostka, a druga o 16.50 w tę samą burtę poniżej przedniej windy do ładowni, gdzie znajdowały się bomby. Okręt przechylił się o 30 stopni, a następnie o 90 stopni i zatonął. Zginął dowódca, komandor Kaname Konishi i 1238 członków załogi. Uratowano tylko jednego oficera i 148 marynarzy, którzy powrócili na pokładzie niszczyciela "Shigure" do Sasebo 22 grudnia.
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
Jedynym dowódcą lotniskowca był Kaname Konishi, który od 15 kwietnia do 6 sierpnia 1944 nadzorował oddanie okrętu do służby, a następnie nim dowodził aż do swej tragicznej śmierci.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Zalewski: Lotniskowce II wojny światowej. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo "Lampart", 1994, s. 155–160. ISBN 83-901273-6-9.
- Grzegorz Barciszewski: Okręty lotnicze Japonii. Wyd. 2. Warszawa: Almapress, 2010, s. 80–81. ISBN 978-83-7020-420-4.
- Hansgeorg Jentschura, Dieter Jung, Peter Mickel: Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869-1945. Londyn: Wydawnictwo "Arms and Armour", 1977, s. 56–57. ISBN 0-85368-151-1.
- Conway's All the World's Fighting Ships, 1922–1946. Londyn: Wydawnictwo "Conway Maritime Press", 1980, s. 184. ISBN 0-85177-146-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Anthony Tully, Tabular record of movement [online], combinedfleet.com [dostęp 2011-03-20] (ang.).
- Anthony Tully, STAR-CROSSED SORTIE: The Last Voyage Of UNRYU and DesDiv 52 [online], combinedfleet.com [dostęp 2011-03-20] (ang.).
- C. Peter Chen, Unryu [online], World War II Database [dostęp 2011-03-20] (ang.).