Ununenn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ununenn
← ununenn → unbinil
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

ununenn, Uue, 119

Grupa, okres, blok

1, 8, s

Właściwości metaliczne

prawdop. metal alkaliczny

Ununenn (Uue, ang. ununennium) – hipotetyczny pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 119. Jeśli zostanie odkryty, będzie pierwszym pierwiastkiem 8 okresu w układzie okresowym. Na podstawie prawa okresowości można wnioskować, że jego właściwości chemiczne mogą być podobne do fransu i cezu.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Dla nieodkrytych pierwiastków superciężkich jest stosowane nazewnictwo systematyczne rekomendowane przez IUPAC. Nazwa pierwiastka została utworzona na podstawie jego liczby atomowej, z zestawienia przedrostków un+un+enn, czyli 1+1+9[1].

Historia prób syntezy[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza próba syntezy pierwiastka 119 została podjęta w 1985 roku w Berkeley w Kalifornii, przy użyciu akceleratora superHILAC. Pierwiastek ten planowano wytworzyć przez bombardowanie tarczy z einsteinu-254 jonami izotopu wapnia-48[2][3]. Eksperyment nie dał pozytywnego wyniku.

25499Es + 4820Ca302119Uue* → bez wyniku

Od maja 2012 roku w GSI w Darmstadt trwał eksperyment mający na celu syntezę tego pierwiastka w reakcji

24997Bk + 5022Ti299119Uue*.

Na podstawie obliczonego przekroju czynnego na tę reakcję uczeni przewidywali, że pierwszy rezultat może pojawić się po 5 miesiącach bombardowania tarczy wiązką[4]. Eksperyment osiągnął czułość ~70 fb, jednak nie stwierdzono powstania jądra o 119 protonach[5].

Także rosyjski Zjednoczony Instytut Badań Jądrowych w Dubnej planował na początku drugiej dekady XXI w. podjąć próbę syntezy tego pierwiastka we współpracy z amerykańskimi uczonymi[6].

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie przewidywanej konfiguracji elektronowej można wnioskować o właściwościach chemicznych ununennu. Jest to najprawdopodobniej metal alkaliczny, który – o ile posiada dostatecznie trwały izotop – najchętniej będzie tworzył jony Uue+
[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Recommendations for the naming of elements of atomic numbers greater than 100, „Pure and Applied Chemistry”, 2, 51, 1979, s. 381–384, DOI10.1351/pac197951020381.
  2. R.W. Lougheed i inni, Search for superheavy elements using the 48Ca+254Esg reaction, „Physical Review C”, 32 (5), 1985, s. 1760–1763, DOI10.1103/PhysRevC.32.1760.
  3. a b John Emsley, Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements, Oxford University Press, 2011, s. 585, ISBN 0-19-960563-7.
  4. Valeriy Zagrebaev, Alexander Karpov, Walter Greiner, Future of superheavy element research: Which nuclei could be synthesized within the next few years?, „Journal of Physics: Conference Series”, Proceedings of the 11th International Conference on Nucleus-Nucleus Collisions (NN2012), 2012, DOI10.1088/1742-6596/420/1/012001, arXiv:1207.5700.
  5. Alexander Yakushev, Superheavy Element Research at TASCA, [w:] 16th ASRC International Workshop – Nuclear Fission and Structure of Exotic Nuclei [online], 2014 [dostęp 2015-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  6. Russian physicists plan to synthesize element 119 of periodic system, RIA Novosti, 26 marca 2011 [dostęp 2011-06-08].