Uprawa współrzędna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
System upraw współrzędnych

Uprawa współrzędna – jedna z nowoczesnych metod gospodarowania w rolnictwie polegająca na uwzględnianiu zarówno wysokości plonu, jak i jego jakości oraz wpływu gospodarowania na środowisko przyrodnicze. W uprawie współrzędnej na jednym polu uprawiane są dwa lub więcej gatunki roślin w tym samym czasie. Pozwala to nie tylko uzyskać wyższy plon lecz w sprzyjających warunkach także ograniczyć występowanie chorób roślin[1]. Uprawa współrzędna jest stosowana w wielu regionach świata od długiego czasu. W celu umożliwienia tej formy uprawy przy wykorzystaniu maszyn rolniczych wprowadzono uprawę współrzędną pasową. Pozwala to na rezygnację z monokultur, które sprzyjają masowemu rozwojowi agrofagów oraz prowadzą do wyczerpania składników pokarmowych i zwiększania liczebności niektórych gatunków chwastów. System upraw współrzędnych pozwala wykorzystać czynniki ekologiczne do ochrony gleby przed erozją, nadmiernym wysuszeniem, ograniczyć ilość szkodników oraz występowanie części chwastów[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksandra Głowacka. Wpływ współrzędnej uprawy pasowej na zachwaszczenie kukurydzy pastewnej. „Acta Agrophysica”. 10 (3), s. 573-582, 2007. 
  2. Aleksandra Głowacka. Wpływ monokultury, płodozmianu i uprawy współrzędnej na bioróżnorodność chwastów w pszenicy jarej. „Acta Agrophysica”. 8 (3), s. 569-577, 2006. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]