Urim
31°18′15″N 34°31′25″E/31,304167 34,523611
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
96 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
85530 |
Położenie na mapie Dystryktu Południowego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 31°18′15″N 34°31′25″E/31,304167 34,523611
| |
| Strona internetowa | |
Urim (hebr. אורים; pol. Światła; oficjalna pisownia w ang. Urim) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Eszkol, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kibuc jest położony w północno-zachodnim skraju pustyni Negew, w odległości około 22 kilometrów od Morza Śródziemnego i 25 kilometrów na zachód od miasta Beer Szewa. Wzdłuż zachodniej granicy kibucu przebiega wadi strumienia Besor, w którym znajduje się Park Narodowy Eszkol.
W jego otoczeniu jest miasto Ofakim, moszawy Pattisz, Ohad i En ha-Besor, kibuce Ce’elim, Gewulot, Magen i Re’im, oraz wioska rehabilitacyjna Ale Negew. Na wschód od kibucu znajduje się baza wojskowa Urim.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców Urim[1]:
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kibuc Urim został założony w nocy z 5 na 6 października 1946, jako jedno z jedenastu osiedli żydowskich utworzonych w północnej części pustyni Negew w ramach operacji „11 Punktów na Negewie” (hebr. הנקודות, 11 HaNekudot) realizowanej przez Agencję Żydowską. Celem było rozszerzenie granic przyszłego państwa żydowskiego, a jednocześnie budowa osiedli spełniających pierwszą linię obrony w przypadku wrogiej napaści. Założycielami była grupa żydowskich imigrantów z Bułgarii. Byli to członkowie syjonistycznej organizacji młodzieżowej Gordonia, którzy wcześniej przeszli szkolenie w rejonie miasta Ra’ananna w centrum kraju. Pierwotna lokalizacja kibucu była około 8 kilometrów na południe, w rejonie współczesnego kibucu Ce’elim.
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 kibuc znalazł się w odciętej przez wojska egipskie żydowskiej enklawie na pustyni Negew. W trakcie operacji Awak w dniu 10 października oddano do eksploatacji pas Avaka 2 położony na północny wschód od kibucu Urim. Jeszcze tej samej nocy wylądował tutaj pierwszy samolot z zaopatrzeniem[2]. Kibuc doznał dużych zniszczeń od egipskiego ostrzału. Dopiero w październiku Siły Obronne Izraela zdołały przełamać egipskie linie i dotrzeć do kibucu.
Po wojnie kibuc przeniesiono w dzisiejszą lokalizację. W następnych latach osiedliło się tutaj wielu imigrantów z Ameryki Północnej[3].
Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Z obiektów sportowych jest basen kąpielowy, centrum odnowy biologicznej, sala sportowa, siłownia i boisko do piłki nożnej.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci dowożone są autobusem do szkoły w pobliskim kibucu Magen.
Turystyka i rekreacja[edytuj | edytuj kod]
W kibucu jest stadnina koni, oferująca naukę jazdy konnej, zajęcia terapeutyczne i przejażdżki po okolicy.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Lokalna gospodarka opiera się na intensywnym rolnictwie. Uprawy rolne zajmują powierzchnię około 30 tys. hektarów, na których uprawia się pszenicę, jęczmień, ziemniaki, groch, warzywa i orzeszki ziemne. Jest tutaj hodowla bydła mlecznego i ferma drobiu. Sad obejmuje plantację cytrusów i jojoby.
W kibucu działa przedsiębiorstwo Noam Urim Enterprises Ltd. produkujące wyroby włókiennicze, płaszcze i koce. W listopadzie 1987 fabryka całkowicie spłonęła. Została jednak odbudowana i wyposażona w nowoczesne maszyny produkcyjne. Rozszerzono wówczas produkcję o poduszki, śpiwory, materiały tapicerskie i izolacyjne dla potrzeb budownictwa[4]. Jest tu także mała firma Sonral Lights produkująca specjalistyczne opakowania dla potrzeb transportu i przemysłu.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
W kibucu jest ośrodek zdrowia i sklep wielobranżowy.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Z kibucu wyjeżdża się w kierunku wschodnim na drogę nr 234, po której minięciu wjeżdża się na teren bazy wojskowej Urim. Jadąc drogą nr 234 na północny zachód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 241 i dalej do kibucu Re’im, natomiast jadąc na południe dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 22 i kibucu Ce’elim. Wzdłuż północnej granicy kibucu przebiega droga nr 241, którą jadąc na wschód dojeżdża się do moszawu Pattisz i dalej do miasta Ofakim, natomiast jadąc na zachód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 232.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Centralne Biuro Statystyczne. [w:] Centralne Biuro Statystyczne [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. (hebr.).
- ↑ Jehuda Wallach: Carta's Atlas of Israel. First Years 1948–1961. Jerusalem: Carta Jerusalem, 1978, s. 53-56.
- ↑ Kibuc Urim. [w:] Centrum Informacyjne Negev [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-27)]. (hebr.).
- ↑ Noam Urim Enterprises Ltd.. [w:] Noam Urim Enterprises Ltd. [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie satelitarne kibucu Urim Google Maps
- Mapa kibucu Urim
