Urobilinogen
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
|||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny | C33H44N4O6 | ||||||||
| Masa molowa | 592,73 g/mol | ||||||||
| Wygląd | bezbarwne ciało stałe | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | 14684-37-8 | ||||||||
| PubChem | 440784[2] | ||||||||
 |
Ten artykuł od 2007-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Urobilinogen (sterkobilinogen) – organiczny związek chemiczny, pochodna bilirubiny, powstająca w świetle przewodu pokarmowego wskutek działania enzymów bakteryjnych. Część urobilinogenu ulega resorpcji przez błonę śluzową jelita i jest wydalana z moczem przez nerki. Zwiększenie ilości urobilinogenu występuje w chorobach wątroby, kiedy metabolizm związku w hepatocytach jest zahamowany, a także w przypadku krwawień do przewodu pokarmowego, gdy wskutek hemolizy powstają duże ilości bilirubiny.
Urobilinogen ulega w moczu przekształceniu do żółtego barwnika urobiliny, przez co nadaje mu barwę. Urobilinogen pozostający w świetle jelita (tzw. sterkobilinogen) ulega oksydacji, wskutek czego powstaje brązowy barwnik – sterkobilina[1].
