Uroczystość liturgiczna
Uroczystość – w liturgii katolickiej świąteczny dzień obchodów, który obok niedzieli należy do głównych dni roku liturgicznego. Dzień obchodów uroczystości wyznacza data lub kalendarz liturgiczny (→święta ruchome).
Spis treści
Charakterystyka[edytuj]
Obchody uroczystości liturgicznych rozpoczynają się wieczorem dnia poprzedzającego (tzw. I nieszpory lub wigilia). Mają własny formularz mszalny. Część z nich ma odrębny formularz na mszę wigilijną. W liturgii mszalnej uroczystości nie są pomijane żadne elementy.
Uroczystości dzielą się na ogólne (obchodzone w całym Kościele) lub własne (np. uroczystości patrona miasta, kraju lub diecezji), obchodzone lokalnie.
Obchód największych uroczystości, czyli Wielkanocy i Bożego Narodzenia[a] sprawowany jest przez osiem dni; jest to tzw. oktawa. Każda oktawa rządzi się własnymi prawami.
Obchody uroczystości mają pierwszeństwo liturgiczne, tzn. obchodzone są bez względu na przypadający dzień. Wyjątek stanowią: Wielki Tydzień, niedziele wielkiego postu i adwentu oraz Popielec. W tych przypadkach uroczystości przenoszone są na dzień następny, chyba że przepisy liturgiczne stanowią co innego.
W czasie obchodów uroczystości nie można sprawować mszy okolicznościowych i za zmarłych (żałobnych). Msze pogrzebowe można sprawować za zgodą własnego ordynariusza. Uroczystość natomiast znosi post zwykły.
Kan. 1246 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego określa uroczystości, których obchód jest obowiązkowy (tzw. święta nakazane). Właściwy sposób świętowania polega na uczestnictwie we mszy oraz na powstrzymaniu się od nieobowiązkowej pracy.
Zobacz też[edytuj]
Uwagi
- ↑ W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego obchodzona jest również oktawa Zesłania Ducha Świętego.
Bibliografia[edytuj]
- Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. Kazimierz Dynarski (redaktor merytoryczny). Poznań: Pallottinum, 1986. ISBN 83-7014-040-8.
- Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza (pol.). KKBiDS. [dostęp 2012-03-07].
