VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Radomiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Radomiu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Radom

Adres

ul. Jana Kilińskiego 25,
26-600 Radom

Data założenia

1912

Patron

Jan Kochanowski

Dyrektor

mgr Anna Kołodziejska

Wicedyrektorzy

mgr Łucja Banaszkiewicz,
mgr Agnieszka Król

Członkostwo

Szkoły Stowarzyszone UNESCO, Towarzystwo Szkół Twórczych

Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Radomiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Radomiu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Radomiu”
Ziemia51°24′08,086″N 21°09′21,193″E/51,402246 21,155887
Strona internetowa

VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Radomiu – szkoła ponadpodstawowa założona w 1912, wchodząca w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 6. Dyrektorem szkoły jest mgr Anna Kołodziejska. Zastępcami dyrektora są: mgr Łucja Banaszkiewicz oraz mgr Agnieszka Król.

Historia szkoły[edytuj | edytuj kod]

Dwudziestolecie międzywojenne[edytuj | edytuj kod]

Korzenie Liceum sięgają 1912, wtedy to Jan Wojciechowicz założył 4-letnie Męskie Progimnazjum Filologiczne.

Radom znajdował się wówczas pod zaborem rosyjskim w związku z czym wykładowcami byli na ogół Rosjanie, choć nie brakowało również Polaków (Stanisław Egiejman, Leokadia Sluchanska-Krzymowska, ks. Bronisław Ekiert). Poza j. polskim, geografią i historią językiem wykładowym był język rosyjski. W 1913 szkoła otrzymała prawa rządowe. W 1914 życie szkoły skomplikowało się z powodu absencji nauczycieli rosyjskich związanej z wybuchem I wojny światowej, jednak dzięki zatrudnieniu miejscowych nauczycieli szkoła funkcjonowała dalej pomimo licznych przerw spowodowanych działaniami wojennymi.

W 1916 kierownikiem 6-klasowego wówczas progimnazjum został Stanisław Egiejman (uważany za właściwego twórcę i organizatora szkoły). W latach 1918/1919 liczbę klas zwiększono do 8. Po wojnie polsko-bolszewickiej szkoła powróciła do normalnego życia. Działalność rozpoczęły wówczas pierwsze koła naukowe: literackie, klasyczne, miłośników filologii klasycznej, fizyczne, krajoznawcze i sportowe. Zaczęły działać również organizacje uczniowskie. Istniejąca od 1920 „Filarecja” w 1935 została przekształcona w Samorząd Uczniowski. Zorganizowano również „Czerwony Krzyż” oraz „Ligę Morską”. Ważnym wydarzeniem były uroczystości 400-lecia urodzin Jana Kochanowskiego, organizowane dla całego miasta. Wygłoszono referat o twórczości patrona, deklamowano jego wiersze, wystawiono sztukę „Odprawa posłów greckich”.

Codzienne życie i sposób bycia uczniów kształtował „Regulamin szkolny”. Zobowiązywał do dyscypliny w szkole i w domu, godnego zachowania się, kultury osobistej i rzetelnej pracy. Pod kierunkiem dyrektorów Józefa Dąbrowskiego (1932–1936), a później Mieczysława Chojny (1936–1939) dokonano zmian, które doprowadziły do przekształcenia w roku 1937/38 ośmioklasowego gimnazjum w czteroletnie gimnazjum (mała matura) i dwuletnie liceum (duża matura). Wówczas szkoła otrzymała nazwę Gimnazjum i Liceum im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Gimnazjum i Liceum im. Jana Kochanowskiego było bardzo dobrze i nowocześnie zorganizowaną placówką.

Zarządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 1937 zostało utworzone „II Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego w Radomiu” (państwowa szkoła średnią ogólnokształcąca, złożoną z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum), po wejściu w życie tzw. reformy jędrzejewiczowskiej szkoła miała charakter męski, a wydział liceum ogólnokształcącego był prowadzony w typie humanistycznym[1]. Pod koniec lat 30. szkoła funkcjonowała pod adresem ulicy 1 Maja 60[1].

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Niebawem nadszedł czas sprawdzenia nie tylko wiedzy nabytej w szkole, ale przede wszystkim patriotyzmu i wierności wartościom, które wpajano wychowankom. Jak wiadomo z przekazów ustnych i dokumentów „Kochanowszczacy” nie zawiedli. Walczyli o wolną Polskę na wszystkich frontach, wielu zapłaciło cenę najwyższą. Trwali murem przy „polskości”, czynili wszystko, aby ją ocalić przed totalitarna nawałnica z Zachodu i Wschodu. We wrześniu 1939 nie rozpoczęto lekcji – wojna przerwała naukę. Po początkowym okupacyjnym szoku zaczęto już w październiku organizować tajne nauczanie. Pierwszym organizatorem i dyrektorem był prof. Michał Małuja – wybitny nauczyciel historii. Po jego aresztowaniu i wywiezieniu do Oświęcimia, gdzie zginął – kierowanie tajnymi kompletami powierzono prof. Elżbiecie Galeckiej – polonistce. Stało się to w styczniu 1941 roku. Wojna zabrała wielu absolwentów, uczniów i nauczycieli. Także tych, którzy dzielnie walczyli na frontach wojennych we wrześniu 1939. Bardzo wielu „Kochanowszaczków” ofiarnie działało w konspiracji.

Lata powojenne[edytuj | edytuj kod]

Budynek popijarski w Rynku 11,
dawna siedziba szkoły
Mgr inż. Karol Semik, najdłużej urzędujący dyrektor w historii szkoły (1991–2007). Od 2014 wiceprezydent Radomia ds. edukacji i kultury.

Natychmiast po opuszczeniu Radomia przez wojska niemieckie szkoła rozpoczęła działalność. Dyrektorem został Jan Ciach. Z zapałem i energią nauczyciele i uczniowie urządzali przydzielony lokal – parter budynku popijarskiego w Rynku 11.

W 1952 szkoła rozpoczęła swą olimpijską historię. Uczeń dyrektora Wawrzyńca Słomskiego – Antoni Tomaszewski zdobył I miejsce w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Matematycznej. Dwa lata później sukces odnieśli dwaj uczniowie prof. Z. Jaworskiego – Peryt i Rogóż, którzy zostali nagrodzeni w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Chemicznej. Od tej pory corocznie powiększano konto olimpijskie. Jest to ogromna zasługa dyrektora Stanisława Zapały (był dyrektorem w latach 1956–1972), który ściągnął do Kochanowskiego wybitnych pedagogów: Stanisława Banaszkiewicza, Zbigniewa Wronkę, Hannę Juszczak. Po 48 latach szkoła ma 843 finalistów, w tym 232 laureatów i 20 uczestników olimpiad międzynarodowych. We wrześniu 1956 Liceum Jana Kochanowskiego przeniosło się do budynku przy ul. Kilińskiego 25/27, gdzie mieści się do dzisiaj. Zaszczytem było przyjęcie Liceum do Szkół Stowarzyszonych UNESCO. Nastąpiło to 6 marca 1965 roku. Przynależność do tej organizacji zaowocowała szerokim wprowadzeniem do procesu wychowawczego problematyki międzynarodowej i wzmożenia nauki języków obcych.

Pierwszy sukces w olimpiadzie dał początek nurtowi, który istnieje do dziś i kształtował współczesne oblicze szkoły – „Kuźni Olimpijczyków”. Koronnymi dyscyplinami są od lat: chemia i fizyka. Doszły też osiągnięcia w innych olimpiadach, szczególnie w matematyce. W sumie uczniowie startowali w 20 rodzajach różnych olimpiadach przedmiotowych. Jest to dorobek, który stawia VI Liceum Ogólnokształcące w rzędzie najlepszych liceów w kraju, co potwierdzają wszelkie rankingi. Na dobrą opinię o szkole maja wpływ wyniki egzaminów wstępnych na wyższe uczelnie. Od 70-90% absolwentów zdobywa indeks, corocznie ponad 20 indeksów pochodzi z finałów olimpiad przedmiotowych. W 1987 VI Liceum Ogólnokształcące znalazło się wśród członków założycieli Klubu Szkół Przodujących, a potem dołączyło do znakomitego i elitarnego Towarzystwa Szkół Twórczych. Liceum jest zorganizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami i możliwościami: 27 oddziały liczą 902 uczniów i 54 nauczycieli mających wyższe wykształcenie. W 1994 utworzono Liceum Bilingwalne z klasą wstępną „zerówka” i językiem wykładowym niemieckim. Zajęcia prowadzone są przez znakomitych profesorów z Polski oraz z Niemiec. Na zakończenie nauki oprócz matury uczniowie zdają również egzamin DSD II będący odpowiednikiem angielskiego Certificate in Advanced English (CAE). Certyfikat DSD II uprawnia do podjęcia studiów w Republice Federalnej Niemiec.

Obecnie przy szkole znajduje się Publiczne Gimnazjum nr 23 im. Jana Kochanowskiego,w którym prowadzonych jest 9 klas (po 3 na każdym poziomie nauczania) o profilu matematyczno-przyrodniczym oraz dwujęzyczna z rozszerzonym programem nauczania języka niemieckiego. Uczniowie klasy dwujęzycznej mają możliwość przystąpienia do egzaminu DSD I w ostatnim roku nauki w gimnazjum (poziom A2- B1).

Szkoła ma 843 finalistów, w tym 232 laureatów i 20 uczestników olimpiad międzynarodowych.

Rankingi[edytuj | edytuj kod]

W ogólnopolskim rankingu szkół ponadgimnazjalnych przygotowywanym przez miesięcznik Perspektywy i Rzeczpospolitą VI Liceum zajmuje wysokie miejsce wśród liceów w Polsce (zajmowało w latach 2012–2021 kolejno miejsca: 19[2], 18[3], 19[4], 28[5], 15[6], 20[7], 14[8], 16[9], 15[10] oraz 31[11]).

Nauczyciele[edytuj | edytuj kod]

Absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wykaz państwowych liceów i gimnazjów ogólnokształcących Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Krakowskiego”. Nr 8, s. 268-269, 31 października 1938. 
  2. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2012
  3. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2013
  4. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2014
  5. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2015
  6. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2016
  7. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2017
  8. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2018
  9. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2019
  10. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2020
  11. ↑ Ogólnopolski ranking szkół ponadgimnazjalnych 2021
  12. ↑ Zmarł profesor Roman Loth, wybitny polonista, edytor, pracownik Instytutu Badań Literackich. echodnia.eu, 2 grudnia 2019. [dostęp 2020-01-06].
  13. ↑ Nie żyje znany radomski adwokat Zbigniew Orzeł. radom.wyborcza.pl. [dostęp 2019-07-01]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=VI_Liceum_Ogólnokształcące_im._Jana_Kochanowskiego_w_Radomiu&oldid=69342290”