Valgius Rufus

Gaius Valgius Rufus – łaciński poeta, przyjaciel Horacego i Mecenasa a także konsul dodatkowy (consul suffectus) w 12 p.n.e. (po śmierci konsula Waleriusza Messali).

Autor wielu prac gramatycznych, retorycznych oraz elegii i epigramatów. Jego współcześni uważali go także za zdolnego do wielkich rzeczy w epice.

W języku łacińskim opracował retorykę Apollodora z Pergamonu, problemy gramatyczne zebrał w pracy De rebus per epistulam quaesitis (w 2 księgach?), ponadto napisał poemat dydaktyczny z zakresu botaniki, De herbarum viribus, dedykowany Augustowi. Zachowane jedynie fragmenty elegii Flebiles modi i Molles querellae (niektóre z tych urywków poświęcone Horacemu i Messali) oraz innych utworów poetyckich. Horacy w drugiej księdze Pieśni poświęcił mu dziewiątą ode.

Bibliografia

• Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z, Warszawa PWN 1983, str. 777