Van Cliburn
| ||
![]() Van Cliburn (1966) | ||
Imię i nazwisko | Harvey Lavan "Van" Cliburn, Jr. | |
Data i miejsce urodzenia | 12 lipca 1934 Shreveport | |
Data i miejsce śmierci | 27 lutego 2013 Fort Worth | |
Instrumenty | fortepian | |
Gatunki | muzyka poważna | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() | ||
![]() |
Harvey Lavan "Van" Cliburn, Jr. (ur. 12 lipca 1934 w Shreveport; zm. 27 lutego 2013 w Fort Worth) – amerykański pianista, zwycięzca pierwszego Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Piotra Czajkowskiego (1958).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Młodość[edytuj | edytuj kod]
Gry na fortepianie uczył się od trzeciego roku życia. W wieku 12 lat po raz pierwszy wystąpił z orkiestrą. W 1951 ukończył Kilgore High School, po czym rozpoczął studia w Juilliard School. W 1954 osiągnął swój pierwszy znaczący sukces, gdy zwyciężył w Konkursie Muzycznym im. Leventrittego. Dzięki wygranej zaczął być zapraszany na występy przez liczne amerykańskie orkiestry (m.in. Cleveland Orchestra i Filharmonię Nowojorską).
Światowa kariera[edytuj | edytuj kod]
W 1958 zwyciężył w pierwszej edycji Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Szczególny entuzjazm wzbudziła jego interpretacja I Koncertu fortepianowego Czajkowskiego. Sukces amerykańskiego pianisty w radzieckim konkursie był dużym zaskoczeniem w związku z trwającą zimną wojną.
Po powrocie do kraju Cliburn został uhonorowany paradą w Nowym Jorku, a tygodnik Time umieścił jego zdjęcie na okładce z dopiskiem "Teksańczyk, który podbił Rosję". W 1962 zorganizowano pierwszą edycję Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Van Cliburna. Sam Cliburn koncertował w najważniejszych Filharmoniach w Ameryce i Europie. Wielokrotnie powracał też do Związku Radzieckiego. W trakcie swojej kariery wystąpił przed wszystkimi prezydentami USA od Dwighta Eisenhowera do Baracka Obamy[1].
Późniejsze lata[edytuj | edytuj kod]
W 1978 na dziesięć lat wycofał się z działalności artystycznej. Powrócił w 1987, aby dać koncert dla Ronalda Reagana i Michaiła Gorbaczowa. Później wystąpił m.in. z okazji 100. rocznicy otwarcia Carnegie Hall. W trakcie swojej kariery otrzymał wiele prestiżowych nagród, m.in. Medal Wolności (2003), Grammy Lifetime Achievement Award (2004), National Medal of Arts (2010) i ponad 20 doktoratów honoris causa.
Zmarł 27 lutego 2013 z powodu choroby nowotworowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pianist Van Cliburn honored with the National Medal of Arts (ang.). mcclatchydc.com. [dostęp 2014-05-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Fundacji im. Van Cliburna (ang.)
- Van Cliburn, celebrated classical pianist, dies at 78 – artykuł na washingtonpost.com (ang.)
|
- Amerykańscy pianiści
- Absolwenci Juilliard School
- Laureaci Międzynarodowego Konkursu im. Piotra Czajkowskiego
- Laureaci Nagrody Grammy
- Odznaczeni Prezydenckim Medalem Wolności
- Odznaczeni National Medal of Arts
- Honorowi Członkowie Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie
- Urodzeni w 1934
- Zmarli w 2013
- Laureaci Kennedy Center Honors