Przejdź do zawartości

Veljo Tormis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Veljo Tormis
Ilustracja
Veljo Tormis (2004)
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1930
Kuusalu

Pochodzenie

estońskie

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 2017
Tallinn

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, neoklasycyzm, modernizm

Zawód

kompozytor i organista

Odznaczenia
Nagroda Państwowa ZSRR Ludowy Artysta ZSRR
Order Herbu Państwowego I Klasy (Estonia) Order Przyjaźni Narodów
Strona internetowa

Veljo Tormis (ur. 7 sierpnia 1930 w Kuusalu, zm. 21 stycznia 2017 w Tallinnie)[1][2]estoński kompozytor i organista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się gry na organach u Augusta Topmana, początkowo prywatnie (1942–1943), a po wstąpieniu do Konserwatorium w Tallinnie, w jego klasie gry organowej (1943–1944). Po reorganizacji konserwatorium kontynuował naukę u Salmego Krulla (1944–1947). Następnie, wciąż pozostając na tej samej uczelni, studiował grę organową u Edgara Arro i dyrygenturę chóralną (1949–1950) oraz kompozycję pod kierunkiem Villema Kappa (1950–1951)[2][3].

W 1951 wyjechał do Moskwy, gdzie studiował kompozycję w Konserwatorium Moskiewskim u Wissariona Szebalina, uzyskując dyplom w 1956. Jego pracą dyplomową była epicka kantata Kalevipoeg[2][3].

W latach 1955–1962 był nauczycielem w tallińskich szkołach muzycznych. W latach 1955–1974 pełnił funkcję konsultanta Estońskiego Związku Kompozytorów, a od 1974 do 1989 wiceprezesa Związku. Od 1969 był niezależnym kompozytorem[2][3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

W opinii Estończyków Tormis pretenduje do miana jednego z najważniejszych estońskich kompozytorów XX wieku[3]. Wypracował oryginalny minimalistyczny styl wywodzący się z estońskiej pieśni ludowej, zwłaszcza epickich run, stanowiących podwalinę kompozycji[1][2]. Na przykład w utworze Laevamäng fragmenty materiału muzycznego, przypominającego motywy, powtarzają się nieustannie wbrew wolno rozwijającej się harmonii, a temat wyjściowy zatraca wszystkie elementy nieistotne muzycznie lub dekoracyjne[4].

W swojej technice kompozytorskiej stosował linearną polifonię i heterofonię, harmonikę modalną i sonorystyczną oraz inne neoklasycystyczne i modernistyczne środki wyrazu[2].

Pisał głównie utwory chóralne i pieśni solowe oraz utwory instrumentalne, sceniczne i muzykę dla dzieci[1].

Ważniejsze odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiału źródłowego[2])

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Daitz 2004 ↓.
  2. a b c d e f g Veljo Tormis. [w:] Estonian Music Information Centre [on-line]. [dostęp 2018-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-13)]. (ang. • est.).
  3. a b c d Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Mimi S. Daitz: Tormis, Veljo. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-13)]. via Oxford University Press. (ang.).
  4. Lawrence 2015 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]