Velta Rūķe-Draviņa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawczyni, folklorystka |
| Narodowość |
łotewska |
Velta Rūķe-Draviņa (ur. 24 stycznia 1917 w Valmierze, zm. 7 maja 2003 w Sztokholmie[1]) – łotewska językoznawczyni i folklorystka. Zajmowała się językami bałtyckimi, językoznawstwem ogólnym i badaniami nad rozwojem mowy u dzieci[2].
Studia na Wydziale Filologii i Filozofii Uniwersytetu Łotwy ukończyła w roku 1939. W latach 1938–1944 pracowała i wykładała na tejże uczelni. Piastowała stanowisko asystenta[1].
W roku 1944 wyemigrowała do Szwecji, gdzie w okresie 1948–1970 nauczała na Uniwersytecie w Lund[1]. Później kierowała Katedrą Języków i Literatury Bałtyckiej na Uniwersytecie w Sztokholmie[1]. W roku 1959 obroniła rozprawę doktorską Diminutive im Lettischen[2]. W latach 1982–1990 redagowała rocznik literacki „Zari”[1].
Podczas swojej działalności naukowej opublikowała ponad 300 artykułów, a także szereg książek lingwistycznych. Laureatka licznych nagród i wyróżnień[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Heinrihs Jubels (red.), Latvijas Enciklopēdija / 5. Rojas – Žvīgu., Rīga: Belokoņs, 2009, s. 49, ISBN 9984-9482-0-X, OCLC 608554990 (łot.).
- ↑ a b Baiba Metuzāle-Kangere, Velta Ruke-Dravina in memoriam, „Scando-Slavica”, 50 (1), 2004, s. 191–192, DOI: 10.1080/00806760410015066, ISSN 0080-6765 (ang.).