Via Egnatia
.jpg)
Via Egnatia – starożytna droga rzymska, zbudowana w latach 146-120 p.n.e. na Półwyspie Bałkańskim.
Przebiegała od Dyrrachium (dziś Durrës) na wybrzeżu Adriatyku przez Egnatię (dzis. Saloniki) do Bizancjum (dzis. Stambuł), stanowiąc zamorskie przedłużenie Via Appia i tym samym główny szlak komunikacyjny między Rzymem i jego posiadłościami na Wschodzie.
Jej budowę rozpoczął prokonsul Macedonii Gnejusz Egnatiusz. Początkowo przebiegała do Tesaloniki na dystansie ponad 700 km, następnie przedłużono ją do Bizancjum i całkowita długość wynosiła ok. 1100 kilometrów. Znana z opisu w Geografii Strabona (VII, 7,4), z niewielkich zachowanych fragmentów nawierzchni oraz ze znaczących jej przebieg licznych kamieni milowych. Podróżował nią m.in. apostoł Paweł (Dzieje 16-17). Dawne znaczenie odzyskała jako główny szlak wojskowy w czasach bizantyjskich; korzystali z niej później również europejscy krzyżowcy i osmańscy zdobywcy.
Do antycznej tradycji i przebiegu większej części tej trasy nawiązuje dziś grecka autostrada Egnatia Odos, łącząca przez Saloniki port Igumenitsa nad Morzem Jońskim ze wschodnią granicą państwa, a ukończona w 2009 r.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Rosset: Starożytne drogi i mosty. Warszawa: Wyd. Komunikacji i Łączności, 1970, s. 109
- Wielka Historia Świata, t. 10. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 276-277, ISBN 83-7425-365-7
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
