Viktor Frankl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Viktor Frankl
Ilustracja
Viktor Emil Frankl
Państwo działania

 Austria

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1905
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

2 września 1997
Wiedeń

Dr nauk psychiatra, psychologia
Specjalność: psychoterapia, psychologia humanistyczna
Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Doktor honoris causa
Katolicki Uniwersytet Lubelski – 1994
Uniwersytet Karola – 1994
Odznaczenia
Wielki Oficer I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Wielki Oficer II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Odznaka Honorowa za Naukę i Sztukę (Austria) Krzyż Oficerski za Naukę i Sztukę (Austria)
Cytaty w Wikicytatach
Strona domowa

Viktor Emil Frankl (ur. 26 marca 1905 w Wiedniu, zm. 2 września 1997 w Wiedniu)[1][2] – austriacki psychiatra i psychoterapeuta, więzień obozów koncentracyjnych, m.in. Auschwitz, twórca logoterapii (metody psychoterapeutycznej ukierunkowanej na rozważania nad sensem). Był doktorem filozofii, a także profesorem neurologii i psychiatrii wydziału medycznego Uniwersytetu Wiedeńskiego oraz profesorem logoterapii American International University w Kalifornii[3]. Znany jest głównie dzięki bestsellerowej książce Człowiek w poszukiwaniu sensu.

Okładka Psychoterapie... (1947)

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował medycynę w Wiedniu; z początku pozostawał pod wyraźnym wpływem Freuda, potem filozofów egzystencjalnych. Zasady swojej analizy egzystencjalnej i logoterapii opracował przed II wojną światową. Jego podejście określane jest jako trzecia szkoła wiedeńska. W latach 1942–1945 był więźniem 4 obozów koncentracyjnych w tym: Theresienstadt, Auschwitz i Dachau[3].

W 1994 tytuł doktora honoris causa przyznały mu Katolicki Uniwersytet Lubelski[4] i Uniwersytet Karola w Pradze[5].

Frankl zmarł na zawał serca w Wiedniu 2 września 1997 i został pochowany w żydowskiej części Cmentarza Centralnego w Wiedniu.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Mathilde (Tilly) Grosser (1920–1945), pielęgniarka pracująca w Rothschild Hospital[6]. Wkrótce po ślubie w 1941 Tilly zaszła w ciążę, ale ze względu na ryzyko wywiezienia do obozu, zostali zmuszeni do usunięcia ciąży. Zginęła w czasie II wojny światowej w obozie koncentracyjnym w Bergen-Belsen.

W 1947 roku poślubił Eleonorę Katharinę Schwindt. Mieli jedną córkę Gabriele Frankl-Vesely (ur. 1947), która została psychologiem dziecięcym[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Wola sensu. Założenia i zastosowanie logoterapii (The Will to Meaning. Foundations and Applications of Logotherapy);
  • Bóg ukryty. W poszukiwaniu ostatecznego sensu (The Unconscious God: Psychotherapy and Theology);
  • Człowiek w poszukiwaniu sensu (Man’s Search for Meaning);
  • Psychoterapia dla każdego (Psychotherapie für den Laien Rundfunkvorträge über Seelenhellkunde);
  • Człowiek cierpiący (Homo patiens);
  • Psycholog w obozie koncentracyjnym (Ein Psycholog erlebt das Konzentrationslager);
  • Nieuświadomiony Bóg (Der unbewusste Gott);

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Viktor Emil Frankl (11 August 2000). Viktor Frankl Recollections: An Autobiography. Basic Books. ISBN 978-0-7382-0355-3.
  2. ↑ Haddon Klingberg (16 October 2001). When life calls out to us: the love and lifework of Viktor and Elly Frankl. Doubleday. ISBN 978-0-385-50036-4.
  3. ↑ a b Anna Redsand (18 December 2006). Viktor Frankl: A Life Worth Living. Houghton Mifflin Harcourt. ISBN 978-0-618-72343-0
  4. ↑ Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II (pol.). [dostęp 2010-09-10].
  5. ↑ Univerzita Karlova – Čestné doktoráty (cz.). [dostęp 2010-09-10].
  6. ↑ Viktor Frankl | Biography, Books, Theory, & Facts | Britannica, www.britannica.com [dostęp 2021-12-30] (ang.).
  7. ↑ a b c d Anfragebeantwortung (niem.). parlament.gv.at. [dostęp 2020-01-28].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Viktor_Frankl&oldid=66804246”