Viktor Frankl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Viktor Frankl
Ilustracja
Viktor Emil Frankl
Państwo działania  Austria
Data i miejsce urodzenia 26 marca 1905
Wiedeń
Data i miejsce śmierci 2 września 1997
Wiedeń
Dr nauk psychiatra, psychologia
Specjalność: psychoterapia, psychologia humanistyczna
Alma Mater Uniwersytet Wiedeński
Doktor honoris causa
Katolicki Uniwersytet Lubelski – 1994
Uniwersytet Karola – 1994
Odznaczenia
Wielki Oficer I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Wielki Oficer II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Odznaka Honorowa za Naukę i Sztukę (Austria) Krzyż Oficerski za Naukę i Sztukę (Austria)

Viktor Emil Frankl (ur. 26 marca 1905 w Wiedniu, zm. 2 września 1997 w Wiedniu)[1][2] – austriacki psychiatra i psychoterapeuta, więzień obozów koncentracyjnych, m.in. Auschwitz, twórca logoterapii (metody psychoterapeutycznej ukierunkowanej na rozważania nad sensem). Był doktorem filozofii, a także profesorem neurologii i psychiatrii wydziału medycznego Uniwersytetu Wiedeńskiego oraz profesorem logoterapii American International University w Kalifornii[3]. Znany jest głównie dzięki bestsellerowej książce Człowiek w poszukiwaniu sensu.

Okładka Psychoterapie... (1947)

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował medycynę w Wiedniu; z początku pozostawał pod wyraźnym wpływem Freuda, potem filozofów egzystencjalnych. Zasady swojej analizy egzystencjalnej i logoterapii opracował przed II wojną światową. Jego podejście określane jest jako trzecia szkoła wiedeńska. W latach 1942–1945 był więźniem obozów koncentracyjnych w Theresienstadt, Auschwitz i Dachau[3].

W 1994 tytuł doktora honoris causa przyznały mu Katolicki Uniwersytet Lubelski[4] i Uniwersytet Karola w Pradze[5].

Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwsza żona Tilly zginęła w czasie II wojny światowej w obozie koncentracyjnym. W 1947 roku poślubił Eleonorę Katharinę Schwindt. Mieli jedną córkę Gabriele Frankl-Vesely, która została psychologiem dziecięcym[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Wola sensu. Założenia i zastosowanie logoterapii (The Will to Meaning. Foundations and Applications of Logotherapy);
  • Bóg ukryty. W poszukiwaniu ostatecznego sensu (The Unconscious God: Psychotherapy and Theology);
  • Człowiek w poszukiwaniu sensu (Man’s Search for Meaning);
  • Psychoterapia dla każdego (Psychotherapie für den Laien Rundfunkvorträge über Seelenhellkunde);
  • Człowiek cierpiący (Homo patiens);
  • Psycholog w obozie koncentracyjnym (Ein Psycholog erlebt das Konzentrationslager);
  • Nieuświadomiony Bóg (Der unbewusste Gott);

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Viktor Emil Frankl (11 August 2000). Viktor Frankl Recollections: An Autobiography. Basic Books. ​ISBN 978-0-7382-0355-3​.
  2. ↑ Haddon Klingberg (16 October 2001). When life calls out to us: the love and lifework of Viktor and Elly Frankl. Doubleday. ​ISBN 978-0-385-50036-4​.
  3. ↑ a b Anna Redsand (18 December 2006). Viktor Frankl: A Life Worth Living. Houghton Mifflin Harcourt. ​ISBN 978-0-618-72343-0​
  4. ↑ Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II (pol.). [dostęp 2010-09-10].
  5. ↑ Univerzita Karlova – Čestné doktoráty (cz.). [dostęp 2010-09-10].
  6. ↑ a b c d Anfragebeantwortung (niem.). parlament.gv.at. [dostęp 2020-01-28].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Viktor_Frankl&oldid=63690703”