Vincent du Vigneaud
| Vincent du Vigneaud | |
| Kraj działania |  Stany Zjednoczone |
| Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1901 Chicago, Illinois |
| Data i miejsce śmierci | 11 grudnia 1978 White Plains, Nowy Jork |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: Biochemia | |
| 1932-1975 | |
| Uniwersytet | George Washington University Cornell University |
Vincent du Vigneaud (ur. 18 maja 1901 w Chicago, Illinois, zm. 11 grudnia 1978 w White Plains, Nowy Jork) – amerykański biochemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1955.
W latach 1932–1938 był profesorem George Washington University w Waszyngtonie. W latach 1938–1975 był profesorem Cornell University w Ithace.
Prowadził badania dotyczące m.in. metabolizmu aminokwasów, struktury chemicznej biotyny (witaminy B7, w 1942 podał jej wzór strukturalny), insuliny, a także oksytocyny i hormonu antydiuretycznego, W 1953 określił ich budowę, a w 1954 dokonał ich syntezy.
W 1955 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za prace dotyczące ważnych biochemicznie związków siarki, a w szczególności za pierwszą syntezę hormonu polipeptydowego[1].
Przypisy
- ↑ The Nobel Prize in Chemistry 1955. nobelprize.org. [dostęp 2014-08-06].
Bibliografia[edytuj]
- Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13393-7
- Vincent du Vigneaud – Biografia
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Vincent du Vigneaud Wykład noblowski
