Vincenzo Lauro
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 marca 1523 |
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1592 |
| Biskup Mondovì | |
| Okres sprawowania |
1566-1592 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
30 stycznia 1566 |
| Sakra biskupia |
5 maja 1566 |
| Kreacja kardynalska |
12 grudnia 1583 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
5 maja 1566 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||||||
| |||||||||
Vincenzo Lauro, Vincenzo Laureo (ur. 23 marca 1523 w Tropei – zm. 17 grudnia 1592 w Rzymie) – nuncjusz apostolski w Polsce od 1 czerwca 1573 do 9 kwietnia 1578, w Sabaudii od 23 listopada 1568 do 1 czerwca 1573 i od 15 września 1580 do 10 maja 1585 roku, biskup katolicki, kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował medycynę w Neapolu, doktor medycyny i teologii Uniwersytetu w Padwie. W służbie dyplomatycznej od 1552 roku. 30 stycznia 1566 wybrany biskupem Mondovì. Udał się w misję do królowej Szkocji Marii I Stuart. Kreowany kardynałem prezbiterem 12 grudnia 1583 roku Santa Maria in Via, a 2 marca 1589 otrzymał tytuł prezbitera San Clemente. Przebywając w Polsce jako nuncjusz, prowadził działalność na niekorzyść Polski, przekazując tajne informacje Habsburgom. Skompromitowany musiał opuścić Polskę[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Praca zbiorowa, "Dzieje Polski a współczesność", Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1966, s. 66