Fenek pustynny
| Vulpes zerda[1] | |||
| (Zimmermann, 1780) | |||
| |||
dźwięk wydawany przez fenka | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
fenek pustynny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Fenek pustynny[3], fenek[4] (Vulpes zerda), lis pustynny – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje na suchych i pustynnych terenach Półwyspu Arabskiego i północnej Afryki[5]. Będąc najmniejszym przedstawicielem rodziny psowatych, uchodzi za największego ssaka drapieżnego Sahary.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Osiąga 30–40 cm długości, samce ważą ok. 1,5 kg, samice ok. 0,8 kg[6]. Ma charakterystyczne, duże uszy, dorastające do 15 cm, dzięki którym ma dobry słuch i może efektywnie chłodzić ciało.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Ruję odbywają zimą, ciąża trwa 50-55 dni, małe rodzą się w marcu lub kwietniu, 1-6 w miocie[6]. Ważą po 25-28 g i mierzą 10 cm długości, z czego połowa przypada na ogon. Początkowo srebrzysto-czarne, po 2 tygodniach zmieniają ubarwienie futra na beżowe, a w wieku 3 miesięcy uzyskują puszysty długi ogon z czarnym końcem oraz gęste, długie i jasnobrązowe futro typowe dla osobników dorosłych. Żyją do 10 lat w warunkach naturalnych, a w niewoli do 12 lat[6].
Styl życia[edytuj | edytuj kod]
Fenki są zwierzętami społecznymi. Żyją w grupach do 10 osobników. Zwierzęta te są terytorialne i pilnują swojego obszaru polowań, znacząc je odchodami[7].
Fenki mają łagodne usposobienie i łatwo je oswoić. Często spotykane są w hodowlach prywatnych. Najwięcej fenków mieszka na Saharze, w jej środkowej części.
Prowadzi nocny tryb życia. Śpi za dnia, w piasku Sahary. Kopie norki, a od nich kilka dróg ewakuacji. Ściany wzmacnia roślinami, piórami i sierścią. Jedną norkę zamieszkuje kilka osobników
Dieta[edytuj | edytuj kod]
Żeruje nocą. Poluje na chrząszcze, ptaki i jaszczurki, zjada też jaja. Rośliny są dla niego źródłem wody, bez której potrafi przetrwać naprawdę długo[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vulpes zerda, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ T. Wacher, K. Bauman, F. Cuzin, Vulpes zerda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-13] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 72, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Vulpes zerda. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 24 października 2009]
- ↑ a b c d R. & P. Myers Adams, Vulpes zerda [online], (On-line), Animal Diversity Web, 2004 [dostęp 2010-01-19] (ang.).
- ↑ Fennec Fox [online], Wild Life Learning Center, 12 lipca 2006 [dostęp 2020-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-15] (ang.).