Vytautas Plečkaitis
Data i miejsce urodzenia |
16 października 1950 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
historyk, działacz społeczny, dyplomata |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Vytautas Plečkaitis (ur. 16 października 1950 w Kalwarii) – litewski historyk, działacz społeczny i dyplomata, poseł na Sejm Republiki Litewskiej (1990–1996), ambasador na Ukrainie i w Szwajcarii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W młodości pracował w jednym z zakładów budowlanych w Mariampolu, później nauczał historii w szkołach Suwalszczyzny. W 1981 ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Wileńskiego. Od 1989 do 1991 był wicedyrektorem Muzeum Historycznego Małej Litwy w Kłajpedzie.
Pod koniec lat 80. zaangażował się w działalność niepodległościową, zostając członkiem Sejmu Sąjūdisu, był także wiceprzewodniczącym tego ruchu w Kłajpedzie.
W 1990 wybrano go do Rady Najwyższej Litewskiej SRR. 11 marca tego samego roku złożył swój podpis pod Aktem Przywrócenia Państwa Litewskiego. Po raz kolejny mandat uzyskał w 1992 (z ramienia Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej), został wówczas przewodniczącym polsko-litewskiej grupy parlamentarnej oraz wiceprzewodniczącym analogicznej grupy litewsko-niemieckiej.
Od 1996 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W tym samym roku został mianowany ambasadorem Litwy na Ukrainie – urząd pełnił do 2001. Był również akredytowany w Mołdawii (1997–2001) oraz Gruzji (2000–2001). Po powrocie do kraju podjął ponownie pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.
W grudniu 2005 został mianowany konsulem generalnym Litwy w Genewie, a w sierpniu 2007 ambasadorem Republiki Litewskiej w Szwajcarii. Misję tę wykonywał do 2010. W 2013 został doradcą społecznym premiera Algirdasa Butkevičiusa ds. polityki zagranicznej i współpracy regionalnej[1].
Jest autorem książki Šveicarija, kurios nepažįstame[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Litwy (2003)[3]
- Medal Niepodległości Litwy (2000)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1996)[4]
- Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy (1998)[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Eglė Samoškaitė: Diplomatas V.P. Plečkaitis tapo A. Butkevičiaus visuomeniniu konsultantu. delfi.lt, 29 stycznia 2013. [dostęp 2016-10-11].
- ↑ Former Ambassador Plečkaitis Presented New Book on Switzerland. mruni.eu, 26 września 2013. [dostęp 2016-10-11].
- ↑ a b Apdovanotų asmenų duomenų bazė. president.lt. [dostęp 2011-10-08]. (lit.).
- ↑ M.P. z 1996 r. nr 25, poz. 260
- ↑ Указ Президента України № 1214/98 Про нагородження відзнаками Президента України. rada.gov.ua, 5 listopada 1998. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie Sejmu Republiki Litewskiej. [dostęp 2011-10-08]. (lit.).
- Absolwenci Wydziału Historii Uniwersytetu Wileńskiego
- Ambasadorowie Litwy w Szwajcarii
- Działacze Sąjūdisu
- Litewscy historycy
- Litewscy nauczyciele
- Ludzie urodzeni w Kalwarii
- Ludzie związani z Kłajpedą
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Medalem Niepodległości Litwy
- Odznaczeni Orderem „Za Zasługi dla Litwy”
- Odznaczeni Orderem Księcia Jarosława Mądrego
- Politycy Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej
- Posłowie na Sejm Republiki Litewskiej
- Sygnatariusze Aktu Przywrócenia Państwa Litewskiego
- Urodzeni w 1950