Wólka Horodyszczańska
52°12′12″N 26°14′11″E/52,203333 26,236389| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 165 |
| Kod pocztowy |
225731 |
| Tablice rejestracyjne |
1 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 52°12′12″N 26°14′11″E/52,203333 26,236389
| |
Wólka Horodyszczańska (biał. Ву́лька Гарадзі́шчанская, ros. Вулька Городищенская) — wieś na Białorusi, w rejonie pińskim obwodu brzeskiego. Wchodzi w skład sielsowietu Horodyszcze. Znajduje się 19 kilometrów na północny wschód od Pińska.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Od 1667 r. wieś należała do klasztoru benedyktynów w Horodyszczu.
Pod koniec XIX wieku mieszkało tu 160 osób, w większości pochodzenia szlacheckiego. Na północny wschód od osady, w lesie, znajdowała się kaplica. We wsi znajdowała się cerkiew (niezachowana).
Przed II wojną światową we wsi znajdowały się 202 domy, w których mieszkało 731 osób. W czerwcu 1943 r. Niemcy spalili 174 chałupy, rozstrzelali 275 osób.
Miejsce martyrologii[edytuj | edytuj kod]
W nocy z 23 na 24 czerwca 1941 r., w lesie oddalonym o 2-3 kilometry od wsi, funkcjonariusze NKWD związali drutem kolczastym 53 więźniów[1] z więzienia w Pińsku i zakopali ich żywcem. Zdarzenie widział jeden z mieszkańców wsi, który po wkroczeniu Niemców opowiedział im o tym, co zdarzyło się w lesie[2][3]. 12 lipca 1941 r. w obecności lekarzy, mieszkańców wsi i Niemców przeprowadzono ekshumację ofiar. Podczas ekshumacji stwierdzono, że ofiarami byli mężczyźni, którzy zmarli na skutek uduszenia, ich ręce i nogi skrępowano drutami, a usta zatkano szmatami. Wszyscy, z wyjątkiem jednego, byli ubrani w jednakową bieliznę, co sugerowało, że byli żołnierzami. Zwłoki leżały na głębokości około 30 cm, były przysypane piachem, na który położono gałęzie[1].
Jekatierina Sieliwon ze wsi Horodyszcze oświadczyła, że jedna z ofiar była ubrana w zielony polski mundur[1].
Na miejscu pochówku został postawiony nagrobek z napisem w języku polskim „Tutaj zostały zamordowane przez komunistów 53 ofiary”. Pomnik ten został zburzony w 1943 r.[1]
2 listopada 1991 roku w miejscu egzekucji postawiono krzyż.
Populacja[edytuj | edytuj kod]
- 1998 - 337 osób, 163 gospodarstwa
- 1999 - 356 osób
- 2009 - 273 osoby[4]
Interesujące obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż z napisem „Ofiarom stalinizmu. Czerwiec 1941 roku” na grobie ofiar represji
- Pomnik ofiar faszyzmu
- Zabytek archeologiczny – osada z IV-III tysiąclecia p.n.e.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Aleksy Dubrowski, Niewypłakane łzy, „Echa Polesia” (3(27)), 2010, s. 64-65 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
- ↑ Рэпрэсаваны Пінск. З гісторыі 1939—1941 гадоў, Радыё Рацыя, 1-10-2017
- ↑ У Пінску ўшанавалі памяць ахвяр бальшавізму і нацызму, Радыё Рацыя, 2017
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
