Wąkrota zwyczajna
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | Euphyllophyta | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | astrowe | |
| Rząd | selerowce | |
| Rodzina | araliowate | |
| Rodzaj | wąkrota | |
| Gatunek | wąkrota zwyczajna | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Hydrocotyle vulgaris L. Sp. Pl. 1: 234. 1753 |
||
| Synonimy | ||
|
Hydrocotyle peltata Salisb.[2] |
||
Wąkrota zwyczajna (Hydrocotyle vulgaris L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny araliowatych (Araliaceae) (w systemach XX-wiecznych zwykle w selerowatych Apiaceae).
Rozmieszczenie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w całej Europie Zachodniej z nielicznymi stanowiskami na Islandii i Azorach. Rośnie w południowej Skandynawii, krajach nadbałtyckich, w Polsce głównie w zachodniej części kraju, nielicznie na wschodzie, z pojedynczymi stanowiskami na Białorusi i Ukrainie. Zwarty zasięg kończy się na Alpach. Dalej na południe i wschód gatunek bardzo rozproszony – spotykany jest na Półwyspie Apenińskim i wyspach Morza Śródziemnego, lokalnie w Afryce północnej, w rejonie Kaukazu, w Iranie na południe od Morza Kaspijskiego oraz w Izraelu[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Bardzo cienka o długości 15 – 40 cm, czasami nawet do 60 cm.
- Liście
- Okrągławe, karbowane liście tarczowe, u nasady przylistki.
- Kwiaty
- Czerwonobiaławe, w małych gronach w pachwinach liściowych, ukryte pod blaszkami liści.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Rośnie na torfowiskach niskich, wilgotnych łąkach, nad brzegami wód, na glebach bagnistych i torfowych, także w wodzie. Kwitnie od lipca do sierpnia. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Caricetalia nigrae[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-16].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
- ↑ Hydrocotyle vulgaris. W: Den Virtuella Floran [on-line]. Naturhistoriska riksmuseet. (Za: Hultén, E. & Fries, M. 1986. Atlas of North European vascular plants: north of the Tropic of Cancer I-III. – Koeltz Scientific Books, Königstein). [dostęp 2016-06-17].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bertram Münker: Kwiaty polne i leśne. Warszawa: Świat Książki, 1998. ISBN 83-7129-756-4.
