Wężówka (roślina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wężówkowate)
Wężówka
Ilustracja
Lygodium flexuosum
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

telomowe

Gromada

naczyniowe

Klasa

paprocie

Podklasa

paprotkowe

Rząd

szparnicowce

Rodzina

wężówkowate

Rodzaj

wężówka

Nazwa systematyczna
Lygodium O. Swartz
J. Bot. (Schrader) 1800(2): 7, 106. Oct-Dec 1801[3]
Typ nomenklatoryczny

Lygodium scandens (Linnaeus) O. Swartz[3]

Lygodium articulatum

Wężówka[4], lygodium[5] (Lygodium Sw.) – rodzaj pnących paproci z monotypowej rodziny wężówkowate (Lygodiaceae) z rzędu szparnicowców (Schizaeales). Obejmuje 29 gatunków[6]. Przedstawiciele występują w strefie międzyzwrotnikowej na całym świecie[7], nieliczne gatunki rosną w strefie umiarkowanej – w Japonii, Ameryce Północnej, na Nowej Zelandii i w południowej Afryce[8]. Kilka gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne[5]. Wężówka japońska i drobnolistna są na różnych obszarach poza swoim naturalnym zasięgiem uciążliwymi gatunkami inwazyjnymi[9].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kłącze cienkie i owłosione, płoży się i wspina. Liście są złożone, naprzemiennie pierzaste[7]. Rosną szybko i w ciągu życia osiągają znaczną długość – ponad 10 m[5], nawet do 30 m[8]. Owijają się za pomocą osi na podporach i pokrywać mogą znaczne powierzchnie[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

W obrębie rzędu szparnicowców (Schizaeales) rodzina Lygodiaceae stanowi klad bazalny – jest grupą siostrzaną dla rodzin: szparnicowate (Schizaeaceae) i splątkowatych (Anemiaceae)[7][2]. Rodzaj Lygodium bywa też włączany do rodziny szparnicowatych (do podrodziny Lygodioideae)[10][9].

Wykaz gatunków[6]

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na silny rozwój systemu korzeniowego rośliny wymagają uprawy w gruncie lub obszernych pojemnikach. Szybko i silnie rosnąc pokrywać mogą duże powierzchnie ażurowych podpór (owijają się na siatkach, rozpiętych drutach). Rozmnażane są przez podział kłącza w końcu zimy. Ze względu na odporność, w tym także na okresowe przesuszanie, najlepiej do upraw domowych nadaje się wężówka japońska i wężówka palmiasta[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  2. a b The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229. 
  3. a b Lygodium. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. [dostęp 2011-02-02].
  4. Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin. Kraków: Akademia Umiejętności, 1900. (pol.).
  5. a b c d e Elżbieta Zenkteler: Paprocie. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1994, s. 114. ISBN 83-09-01604-2.
  6. a b Lygodium Sw.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-11-12].
  7. a b c Smith, A. R., K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider & P. G. Wolf: A classification for extant ferns. Taxon 55(3): 705–731, 2006. [dostęp 2009-11-11]. (ang.).
  8. a b Clifton E. Nauman: Lygodium. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  9. a b Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 35-36. ISBN 978-1842466346.
  10. Lygodium. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2011-02-02]. (ang.).