Na mapach:
50°45′14″N 20°10′11″E/50,753889 20,169722

Węgleszyn
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Artykuł |
50°45′14″N 20°10′11″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
50°41'N, 20°10'E, 50°45'13.10"N, 20°10'9.73"E |
- błąd |
19747 m |
Odległość |
2 m |
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2020) |
515[1] |
Strefa numeracyjna |
41 |
Kod pocztowy |
28-363[2] |
Tablice rejestracyjne |
TJE |
SIMC |
0256797[3] |
Położenie na mapie gminy Oksa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego ![]() | |
![]() |
Węgleszyn – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Oksa[4][3].
Do 1954 roku istniała gmina Węgleszyn. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0256805 | Błonie | część wsi |
0256811 | Mała Wieś | część wsi |
0256840 | Młynek | część wsi |
0256828 | Stara Wieś | część wsi |
0256834 | Zakarczmie | część wsi |
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Kościół parafialny pw. św. Andrzeja z 1367 r., wielokrotnie przebudowywany oraz dzwonnica z I połowy XIX w.; wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A-130/1-2 z 11.02.1967)[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 6 [dostęp 2022-02-26]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1444 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023, s. 9 [dostęp 2015-10-19] .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Węglesznyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 252 .