Związki alifatyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Węglowodory alifatyczne)

Związki alifatyczne – wszystkie niearomatyczne związki organiczne, zarówno o łańcuchach otwartych (związki acykliczne), jak i zamkniętych (związki cykliczne); zarówno nasycone, jak i nienasycone[1].

W tradycyjnej polskiej[a] nomenklaturze chemicznej związki alifatyczne definiuje się jako związki łańcuchowe, tj. związki organiczne, w których atomy węgla tworzą łańcuchy proste lub rozgałęzione, lecz nie tworzą struktur zamkniętych (cyklicznych)[2][3]. Należą do nich węglowodory nasycone (jak alkany) lub nie (jak alkeny i alkiny) i ich pochodne. W tym znaczeniu przeciwstawia się je wszystkim organicznym związkom cyklicznym, zarówno aromatycznym, jak i niearomatycznym (te ostatnie nazywane są cykloalifatycznymi lub alicyklicznymi)[4][5][6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Także czeskiej, rosyjskiej, hiszpańskiej i kilku innych[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aliphatic compounds, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.A00217, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  2. związki alifatyczne, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 832, OCLC 33835352.
  3. związki alifatyczne, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 598.
  4. związki cykliczne, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 833–834, OCLC 33835352.
  5. związki alicykliczne, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 598.
  6. węglowodory cykloalifatyczne, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 564.