Władimir Aszkenazi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Władimir Aszkenazy)
Władimir Aszkenazi
Ilustracja
Władimir Aszkenazi w 2007 roku
Imię i nazwisko

Władimir Dawidowicz Aszkenazi

Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1937
Gorki

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Wydawnictwo

m.in. Decca Records

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Sokoła (Islandia) Krzyż Komandorski Orderu Sokoła (Islandia) Krzyż Kawalerski Orderu Sokoła (Islandia) Order Berliński Zasługi
Strona internetowa

Władimir Dawidowicz Aszkenazi, ros. Влади́мир Дави́дович Ашкена́зи (ur. 6 lipca 1937 w Gorkim) – rosyjski pianista i dyrygent, laureat wielu konkursów pianistycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach. Jego ojciec, Dawid Aszkenazi (1915-1997) był pianistą i kompozytorem pochodzenia żydowskiego. Matka, Jewstolia Grigoriewna (z domu Płotnowa), była rosyjską aktorką.

Władimir Aszkenazi zdobył wykształcenie w moskiewskich uczelniach muzycznych – najpierw w szkole rejonowej (1943–1945), a potem w Centralnej Szkole Muzycznej przy Konserwatorium Moskiewskim. Studia ukończył w Konserwatorium, gdzie był uczniem Lwa Oborina[1].

Kariera pianistyczna[edytuj | edytuj kod]

W trakcie swojej kariery osiągnął sukcesy na trzech ważnych konkursach pianistycznych:

W 1963 przeprowadził się do Anglii, a w 1968 został obywatelem Islandii[3]. Od kilkudziesięciu lat występuje w najważniejszych salach koncertowych na świecie. Występował w Europie, Azji, Ameryce Północnej, Australii i RPA[4]. Na występy w Polsce powracał w 1957 i 2000[3]. W 1990 został zaproszony do jury Konkursu Chopinowskiego[5]. Współpracował z wieloma orkiestrami na świecie. Był m.in. dyrektorem muzycznym Royal Philharmonic Orchestra i Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, a w latach 1996–2003 pierwszym dyrygentem Filharmonii Czeskiej[6].

W jego repertuarze są utwory m.in. Fryderyka Chopina, Josepha Haydna, Aleksandra Skriabina, Siergieja Rachmaninowa, Johannesa Brahmsa i Siergieja Prokofjewa[7]. Nagrał kilkadziesiąt płyt m.in. dla wytwórni Decca Records[8].

Odznaczony kawalerią (1971), komandorią (1988), a w 2018 roku Krzyżem Wielkim[9] Orderu Sokoła Islandzkiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dybowski 2005 ↓, s. 198.
  2. Wysocki 1987 ↓, s. 65.
  3. a b Dybowski 2005 ↓, s. 199.
  4. Jonathan Summers: Vladimir Ashkenazy. [w:] A–Z of Pianists [on-line]. naxos.com. [dostęp 2016-04-23].
  5. Dybowski 2005 ↓, s. 201.
  6. Vladimir Ashkenazy: Music Director of the EUYO. euyo.org.uk. [dostęp 2016-04-23].
  7. Joseph Stevenson: Vladimir Ashkenazy: Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-23].
  8. Vladimir Ashkenazy: Discography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-23].
  9. Ashkenazy awarded the Grand Cross of the Order of the Falcon. en.sinfonia.is, 2018-04-20. [dostęp 2020-01-17]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 198–201. ISBN 83-910515-1-X.
  • Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.