Władimir Faworski
Ten artykuł od 2013-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Władimir Andriejewicz Faworski (ros. Влади́мир Андре́евич Фаво́рский; ur. 2 marca?/14 marca 1886 w Moskwie, zm. 29 grudnia 1964 tamże) – rosyjski pedagog, grafik, malarz, scenograf, rzeźbiarz, przedstawiciel rosyjskiej szkoły drzeworytu, wykładowca Wchutiemasu. Zajmował się głównie grafiką książkową.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny prawosławnych duchownych. Po krótkim pobycie w seminarium duchownym odbył studia prawnicze na uniwersytetach w Kazaniu i Moskwie. W młodości kontaktował się z organizacjami rewolucyjnymi, wskutek czego przez 20 lat (do roku 1895) znajdował się pod nadzorem policji. W roku 1907 został posłem do III Dumy z guberni niżniegorodzkiej.
Matka Władimira Faworskiego, Olga Władimirowna Sherwood pochodziła z rodziny architektów i rzeźbiarzy wywodzących się od angielskiego mechanika Bazylego Sherwooda, przybyłego do Rosji w roku 1800.
Faworski studiował w prywatnej szkole Konstantyna Juona, wieczorami uczył się rzeźby w szkole Stroganowa.
W roku 1905 rozpoczął studia ekonomiczne na uniwersytecie w Monachium. W latach 1906-1907 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Simona Hollósyego.
W latach 1907-1913 studiował wiedzę o sztuce na wydziale historyczno-filozoficznym Uniwersytetu Moskiewskiego.
W roku 1909 zajął się sztuką drzeworytu. W następnym roku ukazała się pierwsza książka w jego opracowaniu graficznym.
W roku 1913 ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim. Jego praca dyplomowa była poświęcona Giotto i jego poprzednikom.
W latach 1915-1918 uczestniczył w walkach na froncie rumuńskim.
W latach 1918-1919 tworzył drewniane marionetki dla teatru kukiełkowego.
W roku 1919 został powtórnie zmobilizowany i uczestniczył w walkach na froncie carycyńskim.
Faworski był autorem szeregu prac z dziedziny teorii sztuki. W latach 1921-1922 był wykładowcą Wchutemasu i Wchutieinu. W roku 1926 został rektorem Wchutemasu.
W roku 1932 zajął się malarstwem monumentalnym – sgrafitti dla Muzeum Macierzyństwa, które nie dotrwały do naszych czasów.
W latach 1941-1943 był ewakuowany do Samarkandy, gdzie zajął się linorytem.
W roku 1957 stworzył monumentalną mozaikę „Rok 1905” nagrodzoną złotym medalem na wystawie światowej 1958 w Brukseli.
Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ISNI: 0000000116694084
- VIAF: 71667352
- ULAN: 500017556
- LCCN: n82013055
- GND: 118686275
- LIBRIS: nl0391c619xx515
- BnF: 149737111, 12917165r
- SUDOC: 078538866
- NKC: ola2003162769
- NTA: 11475473X
- Open Library: OL1041206A
- PLWABN: 9810540913505606
- NUKAT: n96210875
- J9U: 987007274334405171
- CONOR: 127216995
- WorldCat: lccn-n82013055