Władimir Prawik
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 czerwca 1962 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 maja 1986 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1979–1986 |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 Zmilitaryzowana Jednostka Pożarnicza Kijowskiego Obwodowego Zarządu Spraw Wewnętrznych |
| Stanowiska |
dowódca zmiany |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Władimir Pawłowicz Prawik (ukr. Володимир Павлович Правик, ros. Владимир Павлович Правик; ur. 13 czerwca 1962 w Czarnobylu, zm. 11 maja 1986 w Moskwie) – radziecki strażak, odznaczony pośmiertnie w 1986 roku tytułem honorowym Bohatera Związku Radzieckiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Władimir Prawik urodził się 13 czerwca 1962 roku w Czarnobylu w Obwodzie kijowskim Ukraińskiej SRR w rodzinie urzędniczej. W 1979 roku ukończył miejscową szkołę średnią. W tym samym roku rozpoczął naukę w Czerkaskiej Technicznej Szkole Pożarniczej MSW ZSRR (ob. Akademia Bezpieczeństwa Pożarniczego Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych Ukrainy im. Bohaterów Czarnobyla). Od sierpnia 1982 roku, po ukończeniu szkoły, służył na stanowisku dowódcy zmiany w 2 Zmilitaryzowanej Jednostce Pożarniczej Kijowskiego Obwodowego Zarządu Spraw Wewnętrznych, stacjonującej w Prypeci, zajmującej się ochroną Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej.
W nocy z 25 na 26 kwietnia 1986 roku, kiedy to doszło do katastrofy w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej, dowodził pierwszą grupą strażaków, którzy przybyli do walki z pożarem w IV reaktorze elektrowni. Porucznik Prawik na miejscu podjął decyzję o skierowaniu działań strażaków na ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru i zapobieżenie przeniesieniu się ognia na pozostałe reaktory. W wyniku długotrwałego przebywania w strefie zagrożenia otrzymał bardzo wysoką dawkę promieniowania, która wywołała u niego ostrą chorobę popromienną. Zmarł 11 maja 1986 roku w 6 Szpitalu Klinicznym w Moskwie, dokąd został przetransportowany po katastrofie. Pochowany został na moskiewskim Cmentarzu Mitińskim[1].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Pozostawił żonę Nadieżdę (ur. 1965) i córkę Natalię (ur. 1986).
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 25 września 1986 roku, porucznik Władimir Prawik „za męstwo, odwagę i poświęcenie przy likwidacji następstw katastrofy w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej” został pośmiertnie odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego oraz Orderem Lenina[1].
26 kwietnia 1996, ówczesny prezydent Ukrainy Łeonid Kuczma, za wyjątkową osobistą odwagę i poświęcenie, oraz profesjonalizm, jakim wykazał się w czasie likwidacji skutków katastrofy elektrowni atomowej w Czarnobylu, odznaczył pośmiertnie Władimira Prawika Gwiazdą „Za odwagę”[2].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości Irpień na Ukrainie powstał pomnik Władimira Prawika, a jego imieniem nazwano park miejski. Ponadto jego popiersia ustawiono w Kijowie w Alei Bohaterów Czarnobyla oraz w Czerkasach na terenie Akademii Bezpieczeństwa Pożarniczego Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych Ukrainy im. Bohaterów Czarnobyla. Jego nazwisko znajduje się także na pamiątkowych tablicach w Kijowie i Symferopolu. Imieniem Władimira Prawika nazwano ponadto ulice w wielu miejscowościach Ukrainy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Правик Владимир Павлович. [dostęp 2021-05-11]. (ros.).