Władimir Sorokin
|
||
 Fotografia Sorokina podczas Festiwalu Literackiego w Kolonii, 2006 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 7 sierpnia 1955 Bykowo |
|
| Zawód | pisarz, grafik, scenarzysta, inżynier | |
| Narodowość | rosyjska | |
| Język | rosyjski | |
| Obywatelstwo | radzieckie, rosyjskie | |
| Alma Mater | Państwowy Uniwersytet Nafty i Gazu im. I.M. Gubkina w Moskwie | |
| Okres | od 1972 | |
| Gatunki | proza postmodernistyczna, dramat, scenariusz | |
| Ważne dzieła | Lód, Dzień oprycznika, Bro | |
| Strona internetowa | ||
Władimir Georgijewicz Sorokin (ros. Владимир Георгиевич Сорокин; ur. 7 sierpnia 1955 w Bykowie, Rosyjska Federacyjna SRR) — rosyjski pisarz, czołowy przedstawiciel rosyjskiego konceptualizmu.
Spis treści
Życiorys[edytuj]
Urodził się 7 sierpnia 1955 roku w miasteczku Bykowo niedaleko Moskwy. Debiutował w wieku 17 lat w czasopiśmie Za kadry nieftianikow. Obecnie jest uznawany za jednego z trzech czołowych rosyjskich postmodernistów (obok Wiktora Pielewina i Wiktora Jerofiejewa). Jest autorem opowiadań, scenariuszy filmowych, dramatów i powieści, m.in. Norma, Tridcataja lubow’ Mariny, Sierdca czetyrioch, Gołuboje sało (Błękitna słonina), Lod (Lód) i Oczeried' (Kolejka). Jego literatura przez wielu uznawana jest za dość kontrowersyjną — proputinowska organizacja "Idący razem" wrzucała "Błękitne sadło" do makiety sedesu, dopatrując się w utworze treści pornograficznych (chodziło o scenę intymnego zbliżenia Józefa Stalina i Nikity Chruszczowa), zaś na Sorokina po publikacji "Lodu" spadł grad oskarżeń o faszyzm (w powieści uprzywilejowaną pozycję mieli niebieskoocy blondyni).
Mimo kontrowersji utwory Sorokina z powodzeniem zostały przetłumaczone m.in. na angielski, niemiecki, francuski, holenderski, fiński, szwedzki, włoski, polski, japoński i koreański.
Wybrana twórczość[edytuj]
Powieści[edytuj]
- 1979-1983 - Norma (ros. Норма)
- 1983 - Kolejka (ros. Очередь)
- 1982-1984 - Tridcataja lubow' Mariny (ros. Тридцатая любовь Марины)
- 1985-1989 - Roman (ros. Роман)
- 1991 - Sierdca czetyrioch (ros. Сердца четырёх)
- 1999 - Gołuboje sało (ros. Голубое сало)
- 2002 - Lód (ros. Лёд)
- 2004 - Bro (ros. Путь Бро)
- 2005 - 23 000 (ros. 23000)
- 2006 - Dzień oprycznika (ros. День опричника)
- 2013 - Tiełłurija (ros. Теллурия)
Dramaty[edytuj]
- 1985 - Ziemlanka (ros. Землянка)
- 1988 - Russkaja babuszka (ros. Русская бабушка)
- 1989 - Dowierije (ros. Доверие)
- 1990 - Dismorfomanija (ros. Дисморфомания)
- 1994-1995 - Hochzeitreise (ros. Hochzeitreise)
- 1995-1996 - Szczy (ros. Щи)
- 1984-1997 - Pielmieni (ros. Пельмени)
- 1997 - Dostoevsky-Trip (ros. Dostoevsky-Trip)
- 1998 - S Nowym Godom (ros. С Новым Годом)
- 2006 - Kapitał (ros. Капитал)
- 2009 - Zanos (ros. Занос)
Nowele i opowiadania[edytuj]
- 1969 - Tietieriew (ros. Тетерев)
- 1969 - Jabłoki (ros. Яблоки)
- 1980 - Okrużenije (ros. Окружение)
- 1979-1984 - Pierwyj subbotnik (ros. Первый субботник) - zbiór opowiadań z wczesnego okresu twórczości Sorokina
- 1994 - Miesjac w Dachau (ros. Месяц в Дахау)
- 2000 - Pir (ros. Пир) - zbiór opowiadań
- 2001 - Sniegowik (ros. Снеговик)
- 2002 - Chirosima (ros. Хиросима)
- 2005 - Kuchnia (ros. Кухня)
- 2005 - Sierdiecznaja pros'ba (ros. Сердечная просьба)
- 2005 - Miszen' (ros. Мишень)
- 2005 - Czornaja łoszad' s biełym głazom (ros. Чёрная лошадь с белым глазом)
- 2005 - Wołny (ros. Волны)
- 2008 - Cukrowy Kreml (ros. Сахарный Кремль) - zbiór opowiadań osadzonych w świecie powieści Dzień oprycznika
- 2010 - Zamieć (ros. Метель)
- 2012 - Otpusk (ros. Отпуск)
