Władysław Baran

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Baran
Uparty
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1906
Bronocice

Data śmierci

30 sierpnia 1976

Przebieg służby
Lata służby

1927–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

2 Pułk Piechoty Legionów,
Wojskowa Składnica Tranzytowa (Westerplatte)

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
obrona Westerplatte

Późniejsza praca

księgowy

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Partyzancki Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Władysław Baran (ur. 12 czerwca 1906 w Bronocicach, zm. 30 sierpnia 1976)[1]plutonowy Wojska Polskiego II RP, obrońca Westerplatte, odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa i Anastazji z d. Wróbel, miał dwanaścioro rodzeństwa. Przed powołaniem do wojska uczęszczał do Szkoły Wydziałowej w Krakowie.

Czynna służbę rozpoczął 17 października 1927 w 2 pułku piechoty Legionów w Pińczowie (2 kompania ckm). 1 maja 1928 ukończył szkołę podoficerską w stopniu kaprala. Po roku awansował na plutonowego i pozostał w służbie wojskowej jako podoficer zawodowy. W 1930 został przeniesiony do Sandomierza, skąd w marcu 1939 skierowano go – w stopniu plutonowego zawodowego – do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Służbę w WST pełnił od 31 marca. W czasie jej obrony był dowódcą karabinów maszynowych placówki „Prom”. Po zbombardowaniu wartowni nr 5 bronił placówek „Tor kolejowy”, „Fort”, a następnie wartowni nr 3. Po kapitulacji Westerplatte przebywał w niewoli niemieckiej, osadzony w Stalagu I A (nr jeńca: 1510).

Po ucieczce z niewoli w 1942 powrócił do domu, a następnie przystąpił do oddziału partyzanckiego Armii Krajowej, przyjmując pseudonim „Uparty”. W listopadzie 1944 został aresztowany i wywieziony do ZSRR, gdzie był więźniem łagrów: Borowicze (nr obozu: 270), Świerdłowsk (nr obozu: 531), Szybałtowo (nr obozu: 284)[1].

Do Polski powrócił w listopadzie 1947. Studiował zaocznie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Po ukończeniu studiów w 1952, rozpoczął pracę jako księgowy w Polskich Zakładach Zbożowych w Dwikozach, a następnie do emerytury był zatrudniony w Spółdzielni Inwalidów w Sandomierzu. Był także biegłym sądowym w dziedzinie księgowości.

Miał status inwalidy wojennego. Zmarł 30 sierpnia 1976.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Od 18 września 1932 był żonaty z Leokadią. Miał z nią dwoje dzieci: Barbarę (ur. 1933) i Jerzego Wojciecha (1937–1983).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Film[edytuj | edytuj kod]

W wyreżyserowanym przez Stanisława Różewicza filmie fabularnym Westerplatte postać plut. Władysława Barana zagrał Jerzy Kaczmarek.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b westerplatte.pl - Władysław Baran (pol.) [dostęp 2011-11-23]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]