Władysław Baran
plutonowy | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1927–1947 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
2 Pułk Piechoty Legionów, |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
księgowy |
Odznaczenia | |
Władysław Baran (ur. 12 czerwca 1906 w Bronocicach, zm. 30 sierpnia 1976)[1] – plutonowy Wojska Polskiego II RP, obrońca Westerplatte, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Józefa i Anastazji z d. Wróbel, miał dwanaścioro rodzeństwa. Przed powołaniem do wojska uczęszczał do Szkoły Wydziałowej w Krakowie.
Czynna służbę rozpoczął 17 października 1927 w 2 pułku piechoty Legionów w Pińczowie (2 kompania ckm). 1 maja 1928 ukończył szkołę podoficerską w stopniu kaprala. Po roku awansował na plutonowego i pozostał w służbie wojskowej jako podoficer zawodowy. W 1930 został przeniesiony do Sandomierza, skąd w marcu 1939 skierowano go – w stopniu plutonowego zawodowego – do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Służbę w WST pełnił od 31 marca. W czasie jej obrony był dowódcą karabinów maszynowych placówki „Prom”. Po zbombardowaniu wartowni nr 5 bronił placówek „Tor kolejowy”, „Fort”, a następnie wartowni nr 3. Po kapitulacji Westerplatte przebywał w niewoli niemieckiej, osadzony w Stalagu I A (nr jeńca: 1510).
Po ucieczce z niewoli w 1942 powrócił do domu, a następnie przystąpił do oddziału partyzanckiego Armii Krajowej, przyjmując pseudonim „Uparty”. W listopadzie 1944 został aresztowany i wywieziony do ZSRR, gdzie był więźniem łagrów: Borowicze (nr obozu: 270), Świerdłowsk (nr obozu: 531), Szybałtowo (nr obozu: 284)[1].
Do Polski powrócił w listopadzie 1947. Studiował zaocznie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Po ukończeniu studiów w 1952, rozpoczął pracę jako księgowy w Polskich Zakładach Zbożowych w Dwikozach, a następnie do emerytury był zatrudniony w Spółdzielni Inwalidów w Sandomierzu. Był także biegłym sądowym w dziedzinie księgowości.
Miał status inwalidy wojennego. Zmarł 30 sierpnia 1976.
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Od 18 września 1932 był żonaty z Leokadią. Miał z nią dwoje dzieci: Barbarę (ur. 1933) i Jerzego Wojciecha (1937–1983).
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 1947 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- 1959 Krzyż Partyzancki
- 1960 Krzyż Walecznych
- 1961 Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Miasta Gdańska”
- 1966 Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- 1967 Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Kielecczyzny”
Film[edytuj | edytuj kod]
W wyreżyserowanym przez Stanisława Różewicza filmie fabularnym Westerplatte postać plut. Władysława Barana zagrał Jerzy Kaczmarek.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b westerplatte.pl - Władysław Baran (pol.) [dostęp 2011-11-23]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Obrońcy Westerplatte
- Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945
- Podoficerowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy i obywatele polscy – więźniowie radzieckich łagrów 1945–1989
- Polscy księgowi
- Urodzeni w 1906
- Więźniowie obozu NKWD nr 270 w Borowiczach
- Zmarli w 1976
- Żołnierze Armii Krajowej