Władysław Bojkow

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Eugeniusz Bojkow
Ilustracja
Władysław Bojkow (1972)
Data i miejsce urodzenia

4 września 1911
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

15 września 1996
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

architekt wnętrz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Eugeniusz Bojkow, ps. „4068”, „Bystrzycki”[1] (ur. 4 września 1911 w Stanisławowie[2], zm. 15 września 1996 w Warszawie[1]) – polski artysta plastyk, architekt wnętrz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Bojkow ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na kierunku rzeźba, a w 1937 architekturę wnętrz Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie[2]. W czasie II wojny światowej działał w ZWZ i AK[1].

Od 1946 był związany z Łodzią, gdzie w latach 50. wykładał na Wydziale Architektury Wnętrz PWSSP. Był inicjatorem zaszczepiania na gruncie łódzkim idei Spółdzielni Artystów Ład[1]. Od 1946 należał do Łódzkiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1949 był członkiem komisji plastycznej Wydziału Kultury Prezydium Rady Narodowej miasta Łodzi i kierownikiem artystycznym Zakładów Artystycznych ZPAP (ZPAP ART). Ponadto zasiadał w latach 1958–1970 w Zarządzie Głównym Sekcji Architektury Wnętrz ZPAP w Warszawie[3][1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Bojkow był żonaty i miał 2 dzieci[2]. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim[1].

Realizacje[edytuj | edytuj kod]

Bojkow realizował prace w zakresie architektury wnętrz we Lwowie, Krakowie, Warszawie, Łodzi[2], a także za granicą w: Płowdiw (1971), Mediolanie (1975) i Paryżu (1976)[4] Projektował m.in.: wnętrza domów mody i domów książki, a także łódzkiego domu wczasowego „Prząśniczka”, Domu Zakładowego „Włókniarzy”, lokalu Turysty[3], Textilimpexu[5]. Ponadto zaprojektował i zrealizował Wystawę Gospodarczą Planu 6-letniego w Łodzi przy współpracy Władysława Sowickiego (1950)[6], wykonał opracowanie plastyczne I Ogólnopolskiej Wystawy Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej pod kątem architektury wnętrz przy współpracy W. Sowickiego (1952). Uczestniczył w konkursie na pomnik Chopina w Łazienkach w Warszawie, wraz z Władysławem Sowickim, Stanisławem Kucharskim, Marianem Stępniem[7] i Antonim Biłasem zdobywając pierwsze wyróżnienie (1950)[8].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda resortowa (1967),
  • Medale ZPAP (1968, 1970, 1971 – za projekt księgarni DK[9], 1973 – za projekt wnętrz gmachu Textilimpexu[5], 1976),
  • Nagroda MKiS na wystawie XXV-lecia Polski Ludowej (1969),
  • Nagroda Miasta Łodzi (1972)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Więź, CKPiW „Ruch”, 1996 [dostęp 2022-08-29] (pol.).
  2. ↑ a b c d e f Kto jest kim w Polsce 1984: informator biograficzny, Wyd. Interpress, 1984, ISBN 978-83-223-2073-0 [dostęp 2022-08-29] (pol.).
  3. ↑ a b c KAS, Laureaci nagród miasta Łodzi, „Dziennik Łódzki” (14 (7295)), docplayer.pl, 18 stycznia 1972 [dostęp 2022-08-29].
  4. ↑ Marian Kałuski, Znani Polacy pochodzący ze Stanisławowa [online], kworum.com.pl, 22 lipca 2016 [dostęp 2022-08-29].
  5. ↑ a b Przegla̜d artystyczny, Państwowy Instytut Sztuki., 1973 [dostęp 2022-08-29] (pol.).
  6. ↑ Agata Wereszczyńska, Architektura i sztuka stosowana w przed- i powojennych projektach Władysława Sowickiego – ewolucja stylu, „Mazowsze Studia Regionalne”, 2017 (20), 2017, s. 67–86, DOI: 10.21858/msr.20.05 [dostęp 2022-08-29].
  7. ↑ Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej. Maj – czerwiec – lipiec 1952, Warszawa 1952, s. 62.
  8. ↑ J. Bojkow, Władysław Bojkow (1911–1996). Wspomnienie, [w:] Sztuka w Łodzi (5): w fabryce, salonie, teatrze i kawiarni – łódzkie wnętrza XIX i XX wieku, Red. Wróblewska-Markiewicz M., Stowarzyszenie Historyków Sztuki, Łódź 2008, s. 262.
  9. ↑ Przegląd artystyczny, Państwowy Instytut Sztuki, 1972 [dostęp 2022-08-29] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Bojkow&oldid=71801708”