Władysław Brzozowski (podpułkownik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Władysław Brzozowski
Ilustracja
(Włodzimierz Wołyński 1925[1])
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia 28 sierpnia 1895
Tarnów
Data śmierci 14 czerwca 1990
Przebieg służby
Siły zbrojne Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier,
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki 10 Dywizjon Artylerii Konnej,
13 Dywizjon Artylerii Konnej,
13 Pułk Artylerii Polowej,
18 Dywizjon Artylerii Ciężkiej
Stanowiska dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941)

Władysław Karol August Brzozowski[2], także Władysław Brzozowski-Korab[3][a], herbu Korab (ur. 28 sierpnia 1895 w Tarnowie, zm. 14 czerwca 1990) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzinny dom Brzozowskich w Sanoku

Urodził się 28 sierpnia 1895 w Tarnowie[2][b]. Jego ojcem był pochodzący z Taczowa Franciszek Ksawery Brzozowski (1856-1931, sędzia) oraz Helena, z domu Kłobukowska (1871-1954). Rodzeństwem Władysława byli bracia Wacław (ur. 1892, także oficer artylerii Wojska Polskiego), Witold (ur. 1899, podchorąży artylerii Legionów Polskich[4], zginął podczas I wojny światowej[5]) oraz siostry Helena (1903-1938, po mężu Konstantym – Romer)[c] i Maria (zm. 1975, żona Jerzego Adamskiego, brata Tadeusza – obaj legioniści). Rodzinny dom Korab-Brzozowskich znajduje się pod obecnym adresem ulicy Henryka Sienkiewicza 15 (do 1939 pod numerem 9[6]), położony pomiędzy ulicami Henryka Sienkiewicza, Juliusza Słowackiego[7] i Grunwaldzką w Sanoku (w przeszłości była to ulica Bartosza Głowackiego[8]). Później właścicielem dworku był Jerzy Adamski[9].

W 1913 Władysław Brzozowski zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Jan Bratro, Stanisław Szwed, Władysław Zaleski)[2][10][11]. Był jednym z pierwszych członków ruchu skautowego w Sanoku, został członkiem tajnego „oddziału ćwiczebnego” im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego, założonego w listopadzie 1909 przez działaczy Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, od 1911 jako jawna Drużyna Skautowa im. hetmana Stanisława Żółkiewskiego – Ex ossibus ultor[12] (innymi harcerzami byli wówczas m.in. Jan Bratro, Julian Krzyżanowski, Tadeusz Piech, Klemens Remer, Tadeusz Remer, Zygmunt Vetulani, Władysław Zaleski, Mieczysław Krygowski)[13].

Po studiach podjął studia prawnicze[2]. W trakcie I wojny światowej bracia Wacław i Władysław Brzozowscy zostali zmobilizowani do cesarskiej i królewskiej Armii i wysłani na front karpacki do walk z Rosją[14][15].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika[16]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[17][18][19]. W 1923 był przydzielony do 10 dywizjonu artylerii konnej w garnizonie Jarosław[20]. W 1924 był przydzielony do 13 dywizjonu artylerii konnej w garnizonie Brody[21]. W 1928, 1932 był przydzielony do 13 pułku artylerii polowej w garnizonie Równe[22][23]. Został awansowany do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[24]. W 1937 został dowódcą sformowanego wówczas 18 dywizjonu artylerii ciężkiej w garnizonie Zambrów, wchodzącego w skład 18 Dywizji Piechoty. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

Po wybuchu II wojnie światowej 1939 w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 18 dywizjonem artylerii ciężkiej[25][26]. Przebywał niemieckim obozie jenieckim Oflag II C Woldenberg (wraz z nim brat Wacław).

Po wojnie powrócił do Polski. Jako emerytowany podpułkownik zamieszkiwał w Nowej Rudzie przy ulicy Stefana Żeromskiego 1[27]. Zmarł 14 czerwca 1990[28]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Nowej Rudzie[28]. Jego żoną była Halina z domu Grudzińska (1901-1985)[28].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowej jego tożsamość była podawana jako „Władysław Brzozowski IV”.
  2. ↑ Tutaj podany jako „Władysław August Brzozowski”, ur. 27 sierpnia 1895 w Tarnowie. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 167.
  3. ↑ Rodzice oraz siostra Helena zostali pochowani na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Borys Łapiszczak: Sanok w dawnym Województwie Lwowskim na starej pocztówce i fotografii. Cz. IX. Sanok: Poligrafia, 2006, s. 41. ISBN 83-918650-3-7.
  2. ↑ a b c d XXXII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1912/13. Sanok: Fundusz Naukowy, 1913, s. 57.
  3. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 11 lipca 2014].
  4. ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Witold Brzozowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-06-27].
  5. ↑ Apel poległych. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 66.
  6. ↑ Książka telefoniczna. 1939. s. 706. [dostęp 2015-07-29].
  7. ↑ Wojciech Sołtys. Sanockie w okresie I wojny światowej w relacjach pamiętnikarzy i w prasie. „Rocznik Sanocki 1995”, s. 63, 1995. Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka. ISSN 0557-2096. 
  8. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego. Wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 42.
  9. ↑ Sanockie dworki. W: Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 214-215. ISBN 83-909787-0-9.
  10. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 27 z 1 lipca 1913. 
  11. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2012-04-02].
  12. ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 474.
  13. ↑ Działalność sportowa Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. sokolsanok.pl. [dostęp 2015-07-27].
  14. ↑ Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 26. ISBN 83-92421-0-0.
  15. ↑ Według Pawła Kosiny Wacław i Władysław Brzozowscy służyli w szeregach II Brygady Legionów Polskich. Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 51. ISBN 83-92421-0-0.
  16. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 13.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 820.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 743.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 459.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 810.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 732.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 387.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 681.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 183.
  25. ↑ SAMODZIELNA GRUPA OPERACYJNA NAREW: Łomża - 9 schronów. schrony1939.fortyfikacje.pl. [dostęp 11 lipca 2014].
  26. ↑ SGO „Narew” w historii. dobroni.pl. [dostęp 11 lipca 2014].
  27. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 118.
  28. ↑ a b c Władysław Brzozowski. nowaruda.artlookgallery.com. [dostęp 2016-07-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Nowa Ruda
Części miasta Nowa Ruda
Geografia
Główne zabytki
Inne obiekty zabytkowe
Kultura i sport
Osoby
duchowni
posłowie
sportowcy
sprawiedliwi
twórcy
Sąsiednie gminy
Sąsiednie wsie
Stacje i przystanki kolejowe
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Brzozowski_(podpułkownik)&oldid=57949858”