Władysław Dec (podpułkownik)

Władysław Dec
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 września 1894 ; Kolbuszowa
Data i miejsce śmierci	9 listopada 1946 ; Wałbrzych
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 Pułk Piechoty Legionów; 4 Pułk Piechoty Legionów; Komenda Rejonu Uzupełnień Ciechanów; 178 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; Kampania wrześniowa; Bitwa pod Kockiem
	Odznaczenia

Władysław Michał Dec^[a] (ur. 4 września 1894 w Kolbuszowej, zm. 9 listopada 1946 w Wałbrzychu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 września 1894 w Kolbuszowej, w rodzinie Stanisława i Karoliny z Osiniaków^[1]. Ukończył gimnazjum w Dębicy.

W czasie I wojny światowej służył w 3 kompanii 3 Pułku Piechoty Legionów. Jako plutonowy odbył kampanię karpacką, podczas której został ranny. Od kwietnia 1915 w 4 Pułku Piechoty Legionów. W sierpniu 1916 mianowany chorążym. Po kryzysie przysięgowym w 1917 – do października 1918 służył w 40 Pułku Piechoty.

W listopadzie 1918 w Wojsku Polskim mianowany podporucznikiem, w marcu 1920 został porucznikiem. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej^[2]. Od września 1920 służył w stopniu kapitana w 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. 12 kwietnia 1927 mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. W maju tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu w macierzystym 4 pp Legionów^[4]. W październiku 1932 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[5]^[6]. Na stopień podpułkownika mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Ciechanów na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień^[8].

Podczas kampanii wrześniowej (od 1 października 1939) dowodził 178 Pułkiem Piechoty (rezerwowym), z którym wziął udział w bitwie pod Kockiem. Po kapitulacji dostał się do niemieckiej niewoli. Uwięziony w Oflagu VII A Murnau (numer jeńca: 16017). Po powrocie z niewoli, w 1945 wyjechał z żoną do Jeleniej Góry, a następnie do Walimia k. Wałbrzycha.

Zmarł 9 listopada 1946 w Wałbrzychu. Został pochowany na cmentarzu w Kolbuszowej^[1].

Od 1924 był mężem Jadwigi Magdaleny z d. Durniatt (1902–1981).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6201 (17 maja 1922)^[9]
Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[10]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[11]
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[12]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Dec”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Władysław II Deca (1898–1965).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Żołnierze Niepodległości ↓.
↑ Lista żołnierzy z terenu dawnego Powiatu Kolbuszowskiego biorących udział w zmaganiach z bolszewikami w 1920 r. [online], www.biblioteka.kolbuszowa.pl [dostęp 2022-10-10] .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 144.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 534.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 846.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 13-16.
↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-06-16].
Teczka: Dec Jadwiga Magdalena z d. Durniatt ps. Iga (1902–1981) Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej [dostęp 2022-10-10].

[1] W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Dec”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Władysław II Deca (1898–1965).

[CITEREFŻołnierze_Niepodległości-2] Żołnierze Niepodległości ↓.

[3] Lista żołnierzy z terenu dawnego Powiatu Kolbuszowskiego biorących udział w zmaganiach z bolszewikami w 1920 r. [online], www.biblioteka.kolbuszowa.pl [dostęp 2022-10-10] .

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_20_kwietnia_1927_roku,_s._118-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_15_z_23_maja_1927_roku,_s._144-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 144.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_9_grudnia_1932_roku,_s._408-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.

[CITEREFRocznik_Oficerski193229,_534-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 534.

[CITEREFRybkaStepan200614-8] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.

[CITEREFRybkaStepan2006846-9] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 846.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_6_stycznia_1923_roku,_s._13-16-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 13-16.

[11] M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[CITEREFRocznik_Oficerski193229_„za_czyny_męstwa_i_odwagi_wykazane_w_bojach_toczonych_w_latach_1918–1921”-12] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.

[CITEREFRocznik_Oficerski193229-13] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]