Władysław Grabowski (wojskowy)

Władysław Grabowski

pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1882 Żadziew
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1930 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1918–1930
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	14 Wielkopolska Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca piechoty dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Władysław Grabowski (ur. 2 sierpnia 1890 w majątku Żadziew, zm. 29 kwietnia 1930 w Poznaniu) – hrabia , pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Władysław Grabowski urodził się 2 sierpnia 1890 roku w majątku Żadziew, w ówczesnym powiecie święciańskim guberni wileńskiej, w rodzinie Ludwika Konstantego i Marii ze Świętorzeckich. Ukończył szkołę realną Wielkiego Księcia Piotra Oldenburskiego w Petersburgu (7 klas z odznaczeniem) i wstąpił do wojska.

1 września 1909 roku wstąpił do Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. 6 sierpnia 1911 roku został mianowany podporucznikiem Lejbgwardii i subalternem 5. kompanii Pułku Grenadierów Gwardii w Petersburgu. Od 29 lipca 1914 roku był subalternem i dowódcą wywiadowców w polu. 16 listopada tego roku trafił do szpitala w związku z odmrożeniem szyi, rąk i nóg. 30 kwietnia 1915 roku wrócił do macierzystego pułku i objął dowództwo 5. kompanii. W zastępstwie dowodził również II batalionem pułku. 27 czerwca ponownie znalazł się w szpitalu w następstwie doznanej kontuzji głowy i prawej części ciała. 19 lipca 1915 roku został mianowany porucznikiem Lejbgwardii. Od 3 października znów dowodził 5 kompanią i w zastępstwie II batalionem. 29 sierpnia 1916 roku został mianowany sztabskapitanem Lejbgwardii. 27 września, ranny w rękę i zatruty gazami, po raz trzeci znalazł się w szpitalu. Od 15 stycznia do 1 marca 1917 roku był słuchaczem kursu w oficerskiej Szkole Automobilowej. Następnie ukończył trzymiesięczny kurs w Akademii Wojskowej w Petersburgu.

Od 1 czerwca 1917 roku służył w Naczelnej Kancelarii Komisji Wojskowej Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego w Petersburgu. W lipcu 1917 roku został mianowany kapitanem piechoty liniowej. W listopadzie tego roku „na zasadzie poprzednich wniosków za odznaczenie w bojach” został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 14 września 1916 roku.

Od 20 grudnia 1918 roku w Departamencie I Mobilizacyjno-Organizacyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Od 16 marca 1919 (faktycznie od 22 kwietnia) do 28 maja 1920 dowodził 22 pułkiem piechoty, a następnie Grupą Południową Frontu Poleskiego. Od 1 do 17 czerwca 1920 zastępował na stanowisku dowódcy 59 pułku piechoty wielkopolskiej pułkownika Stanisława Wrzalińskiego, który zachorował i przebywał w szpitalu.

Od 17 czerwca 1920 do lutego 1928 dowodził 62 pułkiem piechoty wielkopolskiej. W międzyczasie (od 4 sierpnia do 27 grudnia 1922) był w zastępstwie dowódcą piechoty dywizyjnej 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Bydgoszczy. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 141. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 18 lutego 1928 mianowany został dowódcą piechoty dywizyjnej 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Poznaniu.

Zmarł w nocy z 28 na 29 kwietnia 1930 w 7 Szpitalu Okręgowym w Poznaniu na uraz serca . 2 maja 1930 został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Poznaniu   .

Władysław Grabowski był żonaty z Marią z Siellawów (1900–1970), z którą miał córkę Wandę (ur. 1924).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
• Krzyż Walecznych 
• Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości 
• Odznaka Frontu Poleskiego „Za Męstwo”
• Krzyż Komandorski jugosłowiańskiego Orderu Świętego Sawy
• Medal Zwycięstwa 
• Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą
• Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami
• Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami
• Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami
• Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą
• Order Świętej Anny 4 stopnia z mieczami i nadpisem „Za waleczność”
• Medal pamiątkowy 300-lecia Domu Romanowych
• Medal Pamiątkowy Wojny Ojczystej
• Medal „Za pracę przy przeprowadzeniu powszechnej mobilizacji w 1914”

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Jerzy Wroczyński: Zarys historii wojennej 34-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Nekrolog ś.p. płk. Władysława Grabowskiego. „Polska Zbrojna”. 119, s. 5, 1930-05-02. Warszawa. 
• Nekrolog ś.p. płk. Władysława Grabowskiego. „Dziennik Poznański”. 101, s. 7, 1930-05-01. Poznań. 
• Nagły zgon dowódcy piechoty czternastej DP. „Dziennik Poznański”. 101, s. 4, 1930-05-01. Poznań. 
• Nekrolog ś.p. płk. Władysława Grabowskiego. „Kurier Poznański”. 199 (wieczorne), s. 13, 1930-04-30. Poznań: Drukarnia Polska S.A.. 
• Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.
• Prinke R. T., Poradnik genealoga-amatora, s. 61.