Władysław Kozicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Kozicki
Ilustracja
Data urodzenia

29 października 1879

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1936
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor habilitowany

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Uczelnia

Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie.

Wydział

Wydział Humanistyczny

Władysław Kozicki (ur. 29 października 1879, zm. 12 stycznia 1936 we Lwowie) – polski historyk sztuki, poeta, dramaturg, publicysta, recenzent teatralny, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Lwowskim. W 1905 uzyskał doktorat z historii sztuki (u Jana Bołoz-Antoniewicza na podstawie pracy pt. O męczeństwie św. Szczepana). W 1922 uzyskał tamże habilitację.

W 1898 został urzędnikiem w Wydziale Krajowym Namiestnictwa. W 1911 był tam adiunktem konceptowym[1]. Został także współpracownikiem, a następnie członkiem redakcji „Słowa Polskiego”. Był członkiem Ligi Narodowej[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości brał udział wspólnie z Janem Kasprowiczem i Stefanem Żeromskim w akcji plebiscytowej na Warmii, Mazurach i Powiślu.

W 1926 jako profesor nadzwyczajny objął po Bołoz Antoniewiczu kierownictwo Katedry Historii Sztuki Nowożytnej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Publikował na łamach „Gazety Lwowskiej”.

W sferze jego zainteresowań były głównie: sztuka włoskiego renesansu oraz sztuka polska XIX i XX wieku. Był też autorem dramatów, poezji i powieści.

Od 1908 był członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie. Był też członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie i członkiem sekcji historii sztuki Polskiej Akademii Umiejętności.

Był autorem sztuk:

  • Wolne duchy (1911)[3]
  • Euforion (1919)[4]
  • Święto kos (1928)[5]
  • Syn marnotrawny (1932)[6]

Zmarł 12 stycznia 1936 we Lwowie i został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 357.
  2. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 577.
  3. Władysław Kozicki, Wolne duchy : dramat karnawałowy w trzech aktach [online], polona.pl [dostęp 2020-05-10].
  4. Władysław Kozicki, Euforion : dytyramb dramatyczny w trzech aktach [online], polona.pl [dostęp 2020-05-10].
  5. Władysław Kozicki, Święto kos : dramat w 3 aktach, odznaczony drugą nagrodą na konkursie dramatycznym m. Lwowa [online], polona.pl [dostęp 2020-05-10].
  6. Władysław Kozicki, Syn marnotrawny : trzy akty z prologiem [online], polona.pl [dostęp 2020-05-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]