Władysław Młocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Młocki
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1877
Dyneburg

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1938
Piotrków

Przebieg służby
Lata służby

1895–1927

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Modlin
PKU Piotrków

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)

Władysław Włodzimierz Antoni Młocki[a] herbu Prawdzic (ur. 13 sierpnia 1877 w Dyneburgu, zm. 27 stycznia 1938 w Piotrkowie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 sierpnia 1877 w Dyneburgu, w rodzinie Zygmunta i Pelagii z Grynkowskich[1][2]. Dzieciństwo spędził w Piotrkowie, gdzie uczęszczał do gimnazjum[1]. W 1895 wstąpił do armii rosyjskiej i został wcielony do 28 Połockiego Pułku Piechoty, który wówczas stacjonował w Piotrkowie i wchodził w skład 7 Dywizji Piechoty[1]. W następnym roku został skierowany do Odeskiej Szkoły Junkrów Piechoty[1], a po jej ukończeniu wrócił do macierzystego pułku[3]. Walczył na wojnie rosyjsko-japońskiej, a później został przeniesiony do Odessy[1]. Prawdopodobnie służył w 59 Lubelskim Pułku Piechoty w Odessie, należącym do 15 Dywizji Piechoty. W czasie I wojny światowej walczył przeciwko Niemcom w szeregach 225 Akermańskiego Pułku Piechoty, który został sformowany na bazie 59 Lubelskiego Pułku Piechoty. Dowodził 3. batalionem. Awansował na podpułkownika. W 1917 służąc w sztabie rosyjskiej 166 Dywizji Piechoty miał przyczynić się do jej przeformowania w 4 Dywizję Strzelców Polskich[1].

W czasie wojny z bolszewikami i po jej zakończeniu był kolejno dowódcą: Powiatu Etapowego Kowel[4], III Brygady Etapowej[5] i Odcinka Kordonowego „Grodno”. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 84. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W listopadzie tego roku, po zlikwidowaniu DOKord. Grodno, został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III[7]. 23 maja 1923 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Modlin na stanowisko komendanta[8]. We wrześniu tego roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na stanowisko komendanta[9][10]. Z dniem 30 września 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Piotrków. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12]. 22 lutego 1937 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2]. Mieszkał w Piotrkowie przy ul. Krakowskiej 24[2]. Na emeryturze był prezesem miejscowej Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz członkiem Zarządu Oddziału Piotrkowskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego[1].

Zmarł 27 stycznia 1938 w Piotrkowie[13]. Został pochowany z honorami wojskowymi w niedzielę 30 stycznia 1938 na tamtejszym cmentarzu rzymskokatolickim[14]. Był żonaty, miał syna[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji Armii Imperium Rosyjskiego figurował jako „Млоцкий Владислав-Владимир-Антон Сигизмундович”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g M. R. Witanowski. Ś.p. pułkownik Władysław Młocki. „Ziemia”. 4, s. 87, kwiecień 1938. Warszawa. .
  2. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-09-09]..
  3. Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 212.
  4. Odziemkowski 2014 ↓, s. 77.
  5. Wyszczelski 2006 ↓, s. 175.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 20.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 listopada 1922, s. 833.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358, 396, 1472.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 30 sierpnia 1923, s. 538.
  10. Jarno 2001 ↓, s. 170.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927, s. 215.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 908.
  13. Nekrolog. „Dziennik Piotrkowski”. 29, s. 1, 1938-01-29. Piotrków. .
  14. Ś.p. pułk. Wł. Prawdzic Młocki. „Dziennik Piotrkowski”. 33, s. 8, 1938-02-02. Piotrków. .
  15. Podziękowanie. „Dziennik Piotrkowski”. 35, s. 8, 1938-02-04. Piotrków. .
  16. a b c d Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Млоцкий Владислав Сигизмундович. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2021-09-09]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]