Władysław Majewski (1830–1887)
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
działacz gospodarczy |
| Alma Mater | |
| Dzieci |
Władysław Majewski ps. „Żaboklicki” (ur. w 1830, zm. 29 stycznia 1887 w Zakozielu) – ziemianin, powstaniec styczniowy, działacz gospodarczy
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył szkołę średnią w Warszawie oraz Instytut Agronomiczny w Marymoncie[1]. Ziemianin, najpierw dzierżawca majątku Zagórzany w pow. olkuskim, następnie właściciel Dylowa w pow. wieluńskim. Od 1861 roku był członkiem Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim[1].
Od 1862 roku członek organizacji „białych”. Po wybuchu powstania styczniowego nawiązał kontakt z organizacją "czerwonych" a po przystąpieniu "białych" do powstania w marcu 1863 został naczelnikiem cywilnym województwa kaliskiego z ramienia tajnego Rządu Narodowego. Na tej funkcji wyróżnił się sprawnością działania. Po aresztowaniu w połowie lipca 1863 jego sekretarza E. Prądzyńskiego zrezygnował z funkcji i ukrył się[1]. Od sierpnia 1863 roku przebywał w Krakowie pod pseudonimem Żaboklicki i pełnił do 2 października funkcję komisarza rządowego Galicji Zachodniej. Po wprowadzeniu dyktatury Romuald Traugutt mianował go komisarzem pełnomocnym na zabór austriacki. W ocenie członków Rządu Narodowego niewiele zdziałał w zakresie zwiększenia pomocy społeczeństwa galicyjskiego na rzecz powstania, zarzucano mu uległość w stosunku do miejscowych działaczy ziemiańskich. Po ogłoszeniu w Galicji stanu oblężenia 2 marca 1864 roku wydał odezwę nawołującą członków organizacji spiskowej do wytrwania w pracy. Sam jednak już w końcu kwietnia 1864 zbiegł do Paryża[1].
Po powrocie do kraju w 1867 roku pracował w bankach w Krakowie i Stanisławowie[1]. W latach 1875–1879 był agentem Galicyjskiego Banku dla Handlu i Przemysłu w Oświęcimiu[2]. Następnie pracował w Union-Bank w Wiedniu, najpierw jako urzędnik a potem dyrektor. Po uzyskaniu amnestii od rządu rosyjskiego zamieszkał na Litwie, gdzie był administratorem dóbr Orzeszków w Zakozielu (pow. kobryński), gdzie zmarł[1].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny neofickiej pochodzenia żydowskiego. Syn Józefa Majewskiego i Agaty Niegodzińskiej. Jego bratem był Karol Majewski przewodniczący Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym[3] oraz prawnik Wincenty Majewski (1807–1888). W 1856 ożenił się z Florentyna Marianną z Plichtów. Mieli syna Stefana (1867–1944) oficera c. k. armii austro-węgierskiej i generała Wojska Polskiego[4] i corkę Marię (żona dr Wiktora Feliksa Fiwegera)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Stefan Kieniewicz, Majewski Władysław (1830-1887), Polski Słownik Biograficzny t. 19 Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1974, s. 198-199
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1875, s. 566.
- ↑ S. Didier, Rola neofitów w dziejach Polski, Warszawa 1934, s. 93, 99, 100, 101,102, 107, 109.
- ↑ Władysław Majewski - M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego - online [2.04.2020]
- ↑ Julian Szpunar. Z żałobnej karty. Ś. p. dr. med. Wiktor Feliks Fiweger. „Sybirak”. Nr 1 (17), s. 55-56, Styczeń 1939.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefan Kieniewicz, Majewski Władysław (1830-1887) w: Polski Słownik Biograficzny t. 19 Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1974, s. 198-199, iPSB - wersja elektroniczna