Władysław Pluciński

Władysław Pluciński
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1879 ; Odessa
Data i miejsce śmierci	1 maja 1954 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Włodzimierz Wołyński
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Władysław Pluciński (ur. 20 sierpnia 1879 w Odessie, zm. 1 maja 1954 w Warszawie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 sierpnia 1879 w Odessie^[1], w rodzinie Maksymiliana^[2]. Służył w rosyjskim 58 Praskim Pułku Piechoty, który stacjonował w Mikołajowie i wchodził w skład 15 Dywizji Piechoty w Odessie^[3]. W szeregach tego pułku walczył w czasie I wojny światowej, awansując ze sztabskapitana na kapitana^[4].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Łódź, a jego oddziałem macierzystym był 37 Pułk Piechoty^[5]. W latach 1921–1922 był komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Kutno^[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 95. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 37 pp w Kutnie^[7]. Później został przeniesiony do 45 Pułku Piechoty w Równem i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Włodzimierz Wołyński na stanowisko komendanta^[8]^[9]^[10]. Z dniem 31 grudnia 1928 został przeniesiony w stan spoczynku^[11]. W 1934 jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[12]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Mickiewicza 27^[1]. Zmarł 1 maja 1954 w Warszawie^[13]. 5 maja 1954 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G, rząd 4, grób 5)^[13].

Był żonaty z Marią, z którą miał córkę Aleksandrę (zm. 2 maja 1983) i syna^[13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi – 2 sierpnia 1928 „za zasługi na polu organizacji wojska”^[14]^[15]
Medal Zwycięstwa^[16]
Order św. Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą – 30 lipca 1915^[4]
Order św. Anny 2 stopnia z mieczami – 30 listopada 1915^[4]
Order św. Stanisława 2 stopnia z mieczami – 13 lutego 1915^[4]
Złoty Oręż św. Jerzego z napisem „Za odwagę” – 24 lutego 1915^[4]

5 września 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-12]..
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-12]..
↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 242.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Памяти героев ↓.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 127.
↑ Jarno 2001 ↓, s. 103, 171.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 20.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 257, 396, 1483.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 237, 339, 1353.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 159.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 302.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 842.
↑ ^a ^b ^c Nekrolog. „Życie Warszawy”. 105 (3277), s. 3, 1954-05-04. Warszawa. .
↑ Monitor Polski nr 178, poz. 386. 1928-08-04. [dostęp 2022-12-18].
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1928, s. 261.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Плюцинский Владислав Максимилианович. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-02-12]. (ros.).

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-12]..

[2] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-12]..

[CITEREFOgólny_spis_oficerów1909242-3] Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 242.

[CITEREFПамяти_героев-4] Памяти героев ↓.

[CITEREFSpis_oficerów1921127-5] Spis oficerów 1921 ↓, s. 127.

[CITEREFJarno2001103,_171-6] Jarno 2001 ↓, s. 103, 171.

[CITEREFLista_starszeństwa192220-7] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 20.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923257,_396,_1483-8] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 257, 396, 1483.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924237,_339,_1353-9] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 237, 339, 1353.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928113,_159-10] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 159.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_5_listopada_1928,_s._302-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 302.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934323,_842-12] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 842.

[p2-13] Nekrolog. „Życie Warszawy”. 105 (3277), s. 3, 1954-05-04. Warszawa. .

[14] Monitor Polski nr 178, poz. 386. 1928-08-04. [dostęp 2022-12-18].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_6_sierpnia_1928,_s._261-15] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1928, s. 261.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928113-16] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]