Władysław Radomski

Władysław Radomski
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1887 ; Mogilno
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1976 ; Kościan
	Senator II kadencji (II RP)
Okres	od 1928; do 1930
Przynależność polityczna	BBWR
	Odznaczenia

Władysław Feliks Radomski (ur. 18 maja 1887 w Mogilnie, zm. 4 grudnia 1976 w Kościanie) – polski przedsiębiorca, kupiec i rolnik, organizator życia gospodarczo-handlowego w Wielkopolsce, prezes Związku Polskich Kupców Zbożowych, ziemianin.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w wielodzietnej rodzinie Bazylego (1847–1912) i Anny z Rosińskich (1849–1932). Uczęszczał do gimazjum w Trzemesznie. W 7-ej klasie zmuszony do wystąpienia z powodu przynależenia do Towarzystwa Tomasza Zana. W latach 1912–1914 był prezesem „Sokoła” w Janówcu. W 1914 został wcielony do wojska niemieckiego i przydzielony do intendentury.

Po wyjściu z wojska pracował w Średmie, gdzie był inicjatorem tajnej Rady Ludowej. Brał udział w oswobodzeniu Śremu w czasie powstania wielkopolskiego. Ok. 1925 osiadł w majątku Rakówka. Działał społecznie. Był prezesem Związku Polskich Kupców Zbożowych, członkiem Izby Przemysłowo-Handlowej, wiceprezesem Giełdy Zbożowej i Towarowej oraz członkiem Zarządu Głównego Związku Towarzystw Kupieckich w Poznaniu. Do 1939 roku był wicedyrektorem Polskiego Biura Eksportu Zboża w Gdańsku. 9 sierpnia 1936 został ciężko ranny w wypadku w Orłowie Morskim, kiedy samochód osobowy, którym podróżował jako pasażer, zderzył się z autobusem^[1].

Senator II kadencji wybrany w 1928 roku z województwa poznańskiego z Listy Chrześcijańskiej Demokracji.

W pierwszych dniach II wojny światowej ostrzeżony przez Niemca, że znajduje się na liście osób, które mają być rozstrzelane na rynku w Śremie, uciekł do Warszawy.

Po wojnie wrócił do swojego majątku Rakówka. Po jego przejęciu przez państwo dekretem o reformie rolnej pracował w różnych instytucjach w Śremie, Inowrocławiu i Poznaniu. Zatrudniony w banku w Kościanie, z którego wyrzucono go w 1952 roku tuż przed emeryturą.

Zmarł 4 grudnia 1976. Pochowany na cmentarzu katolickim parafii NMP Wniebowziętej w Kościanie (sektor IVa-11-9)^[2].

Był mężem Marty z d. Herde (1890–1963), z którą miał czwórkę dzieci: Bazylego (1915–1989), Ludmiłę Martę Mirosławę (1916–1938), Krystynę Środę (ur. 1917) i Wojciecha Szczęsnego (ur. ok. 1918)^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (24 grudnia 1928)^[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dalsze szczegóły tragedji orłowskiej. „Gazeta Gdańska”. Nr 189, s. 2, 11 sierpnia 1936 r.
↑ Parafia NMP Wniebowziętej w Kościanie - wyszukiwarka grobów [online], farakoscian.pl [dostęp 2023-01-18] .
↑ Władysław Radomski [online], geni_family_tree [dostęp 2023-01-18] (pol.).
↑ M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za zasługi na polu narodowo-społecznem”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 13, 166–167.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Władysław Radomski na stronie Kancelarii Senatu RP

[1] Dalsze szczegóły tragedji orłowskiej. „Gazeta Gdańska”. Nr 189, s. 2, 11 sierpnia 1936 r.

[2] Parafia NMP Wniebowziętej w Kościanie - wyszukiwarka grobów [online], farakoscian.pl [dostęp 2023-01-18] .

[3] Władysław Radomski [online], geni_family_tree [dostęp 2023-01-18] (pol.).

[4] M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za zasługi na polu narodowo-społecznem”.

[1]

[2]

[3]

[4]