Władysław Sawrycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Sawrycki
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1937
Baranowicze

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: dydaktyka literatury, literaturoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1980

Habilitacja

23 czerwca 1993

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności

Władysław Sawrycki (ur. 1 listopada 1937 w Baranowiczach) – polski filolog i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1954, bezpośrednio po ukończeniu liceum, podjął pracę instruktora kulturalnego w Powiatowym Domu Kultury w Starogardzie Gdańskim. W 1962 ukończył studia na Wydziale Filologii Polskiej UMK, tematem jego pracy magisterskiej było Słowotwórstwo w powieści "Nienasycenie" Stanisława Ignacego Witkiewicza. Po studiach pracował jako nauczyciel języka polskiego w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym.

W 1973 podjął pracę na UMK. W 1980 uzyskał stopień doktora, promotorem jego pracy był Konrad Górski. 23 czerwca 1993 na podstawie pracy Wiedza o literaturze w szkolnej refleksji polonistycznej w latach 1869–1939 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki.

Od 1993 jest kierownikiem Zakładu Metodyki Nauczania Literatury i Języka Polskiego Instytutu Literatury Polskiej UMK.

W 2016 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]