Władysław Wiecierzyński
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1913 - 1939 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
141 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
dowódca kompanii karabinów maszynowych |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Władysław Wiecierzyński (ur. 15 kwietnia 1894 w Suwałkach, zm. 22 lutego 1983 w Lesznie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Józefa i Bronisławy z domu Norbert. Ojciec był szewcem. W latach 1901–1910 uczęszczał do szkoły powszechnej oraz Prywatnej Siedmioklasowej Szkoły Handlowej w Suwałkach. W październiku 1911 wstąpił do wojska rosyjskiego, lecz w następnym roku został zwolniony do rezerwy z powodów zdrowotnych. W 1913 został powtórnie powołany do armii rosyjskiej i w roku 1914 został skierowany na kurs oficerski w Petersburgu. W 1915 roku, po ukończeniu szkoły, został mianowany chorążym i otrzymał przydział do 141 możajskiego pułku piechoty walczącego w składzie rosyjskiej 36 Dywizji Piechoty Frontu Północno-Zachodniego. W 1916 roku został awansowany na podporucznika, a w następnym roku na porucznika[1]
W 1917 roku, po demobilizacji, wrócił do rodzinnych Suwałk i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W ramach działań konspiracyjnych wziął udział w rozbrojeniu patroli niemieckich na ziemi suwalskiej. W styczniu 1919 roku przebił się przez kordon wojsk niemieckich do Zambrowa i wstąpił do 1 Suwalskiego pułku strzelców, przemianowanego później na 41 Suwalski pułk piechoty. W pułku objął dowództwo kompanii karabinów maszynowych i na jej czele walczył pod Lidą, gdzie został ranny. Po raz drugi został ranny w sierpniu 1920 roku pod Modlinem.
1 czerwca 1921 roku, w stopniu kapitana nadal pełnił służbę w 41 pułku piechoty[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 518. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 41 pułk piechoty[3]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 41 pułku piechoty[4]. W 1923 roku był dowódcą III batalionu 41 pp[5]. W 1924 roku był na etacie przejściowym, na kursie dla młodszych oficerów piechoty w Chełmnie, pozostając oficerem nadetatowym 41 pp[6].
11 marca 1926 roku ogłoszono jego przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 24 batalionu granicznego w Sejnach[7][8]. 23 stycznia 1928 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z 1 dniem stycznia 1928 roku i 69. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Latem 1929 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 27 batalionu odwodowego w Snowie.
28 stycznia 1931 roku ogłoszono jego przeniesienie z KOP do 56 pułku piechoty wielkopolskiej w Krotoszynie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10][11]. W listopadzie 1935 roku objął dowództwo 55 Poznańskiego pułku piechoty w Lesznie. 19 marca 1939 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów piechoty[1].
Na czele pułku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po utraceniu możliwości dowodzenia pułkiem wskutek ciężkich strat i bombardowań nieprzyjaciela w dniu 17 września 1939 przebił się przez Budy Stare – Kamion – Łaźnia do Puszczy Kampinoskiej. W okolicy Modlina dostał się do niewoli niemieckiej. W trakcie II wojny światowej przebywał w Oflagu XVIII A w Linzu, a od początku 1941 w Oflagu IIC w Woldenbergu (Dobiegniew) nr 20669/XVIII A.
Po powrocie z niewoli poza wojskiem. Uznany przez Inwalidzką Komisję Lekarską w Lesznie z powodu „odniesionej rany w 1939 i nabytej w niewoli niemieckiej choroby serca” inwalidą wojennym w 70 procentach. 25 kwietnia 1945 roku podjął pracę jako inwalida w Stacji Hodowli Nasion „Antoniny” w Lesznie. W 1950 roku wspólnie ze swymi podkomendnymi założył w Lesznie Spółdzielnię Inwalidów „Bzura”, później przemianowaną na „Kopernik”. Pracował w niej jako księgowy od 1953 do 1967 roku, kiedy to został przeniesiony na emeryturę[12][13]. Zmarł 22 lutego 1983 roku w Lesznie. Został pochowany w Lesznie na cmentarzu parafialnym przy ulicy Kąkolewskiej.
Pułkownik Władysław Wiecierzyński został upamiętniony w Lesznie tablicą na domu, w którym mieszkał. 24 stycznia 1991 roku uchwałą nr XI/52/91 jedna z ulic Leszna otrzymała nazwę „Płk. Władysława Wiecierzyńskiego”.
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
27 stycznia 1923 roku zawarł związek małżeński z Jadwigą Moniką Mackiewicz, córką Wiktora i Bogumiły, urodzoną 24 grudnia 1901 roku w Suwałkach. Żona ukończyła studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. 18 sierpnia 1939 roku wraz z synami była ewakuowana w okolice Lwowa. W czasie wojny była więziona w obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Władysław i Jadwiga mieli dwóch synów: Władysława (ur. 8 kwietnia 1924 roku) i Ryszarda (ur. 17 września 1928 roku). Obaj synowie byli więźniami obozów koncentracyjnych Stutthof i Ravensbrück[14][13]
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 139 z 1946/MON 1972
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 1179 z 1920
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie nr 34483
- Złoty Krzyż Zasługi nr 3897 w 1928 roku
- Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi - 1938 rok
- Medal Niepodległości - 1932
- Medal za Długoletnią Służbę - brązowy i srebrny[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”
- Odznaka Grunwaldzka
- Odznaka „Zasłużony Działacz Frontu Jedności Narodu”
- Odznaka Pamiątkowa 55 pułku piechoty[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 37. rocznica śmierci Płk Wiecierzyńskiego, www.sor69pplot.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 141, 940.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 36.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 549.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 245, 404.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 227, 348.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 81.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 118, 168.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 584.
- ↑ Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918–1939...s. 41
- ↑ a b Autor, www.leszno.interbit.pl [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-07] .
- ↑ Bohaterowie 1939, www.bohaterowie1939.pl [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Na podstawie fotografii [1]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 466.
- Handke K., Pułkownik Władysław Wiecierzyński [1894-1983]: dowódca 55. Poznańskiego Pułku Piechoty w Lesznie 1935-1939. Leszno, 2010.
- Wielka księga piechoty polskiej 1918–1939. 14 Dywizja Piechoty Legionów. Warszawa: Edipresse Polska SA, 2017. ISBN 978-83-7945-606-2.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Dowódcy batalionów Korpusu Ochrony Pogranicza
- Jeńcy Oflagu II C Woldenberg
- Ludzie urodzeni w Suwałkach
- Ludzie związani z Lesznem
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Frontu Jedności Narodu”
- Pochowani w Lesznie
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Pułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1983
- Zastępcy dowódcy 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej
- Dowódcy 55 Poznańskiego Pułku Piechoty
- Oficerowie 41 Suwalskiego Pułku Piechoty
- Oficerowie batalionu KOP „Sejny”
- Dowódcy batalionu KOP „Snów”